Nooit, echt nooit, moet boom wijken voor verkeer

Nooit, maar dan ook echt nooit moet een boom wijken voor het verkeer. Ook niet als iemand tegen zo’n boom is gebotst en dat niet heeft overleefd. Het is namelijk nooit de schuld van welke boom dan ook.

Om de haverklap duiken er berichten op over plannen tot het rooien van bomen ‘omdat ze een vlotte afwerking van het verkeer in de weg staan’ – of argumenten van gelijke strekking. Vaak gaat het om secundaire (provinciale of gemeentelijke wegen) waar een maximum snelheid geldt, eenvoudig omdat de omstandigheden geen hoge snelheden toestaan.

Het zijn niet zelden wegen die een bestanddeel vormen van een fraai natuurhistorisch landschap. Een bekend voorbeeld in mijn buurt is de kronkelende weg Best-Sint-Oedenrode door het populierenlandschap van de Meijerij. Die is onlangs door Best fiks onderhanden genomen en momenteel is het Rooise deel aan de beurt. Bomen zijn en worden daar zoveel mogelijk ontzien; zonodig vindt herplanting plaats. Terecht is het ook de bedoeling, daar straks een maximum snelheid van 60 km/u in te voeren. Bevalt dat de automobilist niet? Dan maar de omweg over de A-wegen; die zijn er genoeg.

In het Brabants Dagblad lees ik nu weer een  bericht over een bomengevecht in Goirle. Daar staat een eik op de oprit van een particulier en daar is een jongeman uit het Belgische Poppel tegen aangebotst met voor hem fatale gevolgen. ‘Op advies van de politie’ zou die boom moeten wijken. Leiden…eh.. Goirle in last. Er is een handtekeningactie tot behoud van de eik opgezet en de kwestie is intussen tot op het niveau van de Raad van State geraakt.


Weg met die kettingzaag dus. Of ter plaatse een maximum snelheid geldt, is mij niet bekend, maar mijn advies richting politie luidt hoe dan ook: handhaven. Bomen kappen is nooit een oplossing. Nooit nie, zeggen ze in Brabant.