Hertogsbos

De Overijsselsestraatweg lijkt nog wel te bestaan, ten zuiden van Leeuwarden, maar de aanloop erheen, een nieuwe uitvalsweg, heet Overijsselselaan. Geheel in de geest van de tijd. Ik heb meegemaakt dat een gemeenteraadslid in Geldrop zijn misprijzen over een nieuwe wijk uitte met de betiteling ‘monument van liefdeloosheid’. De eigenaren van huizen in die buurt kwaad. Ze trokken naar het gemeentehuis om genoegdoening: hun straten zouden qua naam lanen moeten worden. De diskwalificatie van het raadslid had hun huizen in waarde doen dalen, meenden zij. That's in a name.

Straatweg is een ouderwets begrip. Cultureel erfgoed zou ik bijna zeggen. Het kan nog mooier. Mijn vader placht de Oosterhoutseweg in Breda aan te duiden met ‘Oosterhoutse steenweg’. Dit ter onderscheid van het karrespoor dat die weg in zijn jeugd wellicht nog was.

In Vlaanderen houden ze nog altijd vast aan die rustieke namen. Ik had een tante die in Lovenjoel woonde aan de Steenweg op Tienen. Met de plaatsnamen zijn die Belgen trouwens barbaars omgesprongen. Historische benamingen als Meir, Hoogstraeten en Herenthals werden rond 1960 ‘gemoderniseerd’ (Meer, Hoogstraten, Herentals.) Maar de Meir, de belangrijkste winkelstraat van Antwerpen, bleef dus gewoon Meir heten. Hertogsbos, je moet er toch niet aan denken.

Een plaatsnaam met na de klinker een i moet je uitspreken als een verlenging van die klinker. Dus: Oirschot = Oorschot en de treinconducteur die ik ‘n tijdje geleden Ojsterwijk hoorde roepen, zat er derhalve flink naast. Het is overigens geen ‘Hollandse’ fout, want in Rotterdam weten ze heel goed dat Charlois niet op z’n frans moet worden uitgesproken.