Goed in dorpsrellen

Gaan ze nu zaterdag bij boekhandel Plantage Vermeer in Emmen de ruiten in gooien? Ik moet uitkijken, want misschien breng ik mensen op een idee en dat mag niet. In Drenthe zijn ze – een week voor het verschijnen van het boek over zijn jeugd – laaiend op Peter Middendorp. Hoe noemen ze dat, bevuilen van het eigen nest.

Het is helemaal niet nieuw, je jeugd van je afschrijven en daarbij niet buiten beschouwing laten dat je maar een vervelende puber was (bijna alle pubers zijn vervelend). Brabander Leon de Winter bij voorbeeld deed het en, niet te vergeten, Jan Wolkers. Die deed het gaandeweg met een kip. Altijd succes, al moet ik toegeven dat de literaire kwaliteiten aanzienlijk kunnen verschillen. Vooral het nageslacht van wat ooit 'de misselijk makende middenstand' heette, heeft patent op dit soort verhalen.

Peter Middendorp kreeg in Volkskrant Magazine vast wat reclame voor zijn nieuwe, Drenthe tot de grond toe afbrandende boek, hij heeft er als columnist van deze krant recht op, moet je maar denken. En voor zo'n Amsterdams blad is het gefundenes fressen.

Het verhaal leidde, volgens de noordelijke dagbladen, al direct tot felle protesten op Twitter. Valt nogal mee, de tweet van een dorpsburgemeester bevatte niet meer dan een droge constatering en het ontbrak aan adhesiebetuigingen of tegenspraak. Zodat ook de verwachting dat voor zaterdag bij de presentatie van het boek in Emmen, de bakstenen klaar liggen, ietwat overdreven lijkt.

Middendorp schrijft en praat heel goed, wat hem volgens hemzelf onderscheidt van de gemiddelde Drenth, maar uit de context van het Vk-interview distilleer ik een nogal pathologisch vermoeide geest, waarmee 'het intussen goed gaat'.

Wat zijn we toch goed in dorpsrellen.