Hulde

Iemand is een Facebook-pagina begonnen met de titel Nationale Huldiging Oranje. Je hebt tegenwoordig geen notaris of een deftig comité meer nodig om van alles van de grond te tillen, al is het dan maar virtueel. Facebook wil wel: hoe meer informatie die lui van de internetter kunnen lospeuteren, hoe rijker ze denken te worden. Radio 1, bezig af te kicken van het Oranjegevoel, kreeg de vindingrijke fan aan de lijn en de man wist verheugd te melden, dat hij op één dag al 10.000 adhesiebetuigingen, zogenaamde likes, had binnengehaald. Nee, er had zich nog geen voetballer gemeld, maar dat kwam misschien nog wel. Troostprijs, dus geen triomftocht door de Amsterdamse grachten, maar toch hulde.

Ik moest denken aan een interview dat ik eens had met een burgemeester, voor wie een feestje werd georganiseerd omdat-ie 25 jaar de ambtsketen had gedragen. Van hem hoefde het allemaal niet. Hij zei: ‘Ik ben er toch voor betaald?’ Ik denk dat het ook die voetballers onderhand worst zal wezen en zo niet, dan zullen ze wel door hun vrouwen tot de orde worden geroepen: kom op, vakantie, centen zat. In een Frans café zag ik een tegeltje met de tekst: Je suis le patron, mais c’est ma femme qui me commande.

Zo steekt de wereld in elkaar.