Ronald Giphart schreef in de Volkskrant:
‘In de beslotenheid van mijn kamer lach ik niet vaak hardop om een show van Hans Teeuwen, maar kijk ik dezelfde show in het gezelschap van mijn vrouw dan schater ik het uit. Terwijl de gepresenteerde humor hetzelfde is.’
Ik herken dat.
Minder hard lachen – ja, je verbazen over het gebulder van anderen – bij de tv-registratie van een one-man-show van Toon Hermans, heeft niet alleen te maken met een zekere gedateerdheid van ‘s-mans humor. Trouwens, hij hoefde maar op te komen met die glimmende oogjes, zo merkt Jacques Klöters in zijn deze week verschenen ‘Toon, de biografie’. Samen in een bomvolle schouwburg animeert nu eenmaal meer.
Collectief beleefde humor lijkt geestiger dan humor die je in je eentje tot je neemt. Of, om met Giphart te spreken: ‘Het effect van humor heeft met meer dan alleen de humor te maken.’
Je wordt opgestookt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten