Burgemeester

De burgemeester van Cranendonck (Budel en Maarheeze) staat er gekleurd op. Het Eindhovens Dagblad heeft gemeend, uitvoerig – al te uitvoerig naar mijn smaak – te moeten aantonen dat hij een probleemdrinker annex drankrijder is. Nooit eerder heb ik een Fries als Bourgondiër horen kwalificeren, laat staan van een (kop) ‘iets te Bourgondische levenswijze’ zien beschuldigen. Maar het lijkt inderdaad tamelijk ernstig als je regelmatig naast in plaats van in je stoel gaat zitten.

Evenwel, de burgemeester ontkent. En hij is terzake nimmer bekeurd of veroordeeld.

Punt.

En nu?

Wat kennelijk eerder met de mantel der liefde is bedekt (herbenoeming voor vier jaar, waarbij ook de toenmalige Commissaris der Koningin, Maij-Weggen, de andere kant uit keek) geeft ook nu nog geen aanleiding tot maatregelen. Het komt me voor dat er door de krant nog heel wat valt te followuppen, voordat de politiek in Cranendonck, respectievelijk de verantwoordelijke  minister conclusies trekken en over het al dan niet handhaven van de burgemeester beslissen.

Is er iets nieuws onder de zon? Eigenlijk niet. In de contreien van Cranendonck is het naar verluidt eerder voorgekomen dat een monnik door de burgemeester in een kruiwagen van het café naar zijn klooster werd vervoerd. Dat noem ik nog eens drankrijden.

In het diepst van de Kempen kon nauwelijks ‘n halve eeuw geleden een burgemeester  zich straffeloos midden in de week aan de jacht en alles wat daar bij hoorde overgeven, om vervolgens zijn roes in een hooiberg uit te slapen.

Maar dat waren toch andere tijden?  Zeker, met déze overeenkomst: het bleef bij smiespelen achter de hand. Het verschil met toen is, dat de raadsverslaggever nu in zijn krant signaleert dat de burgemeester af en toe met een dubbele tong aan de bar zit en vervolgens in de auto stapt.