Valse tanden

Nauwelijks een voorwerp te vinden, dat sterker onderhevig is aan een eufemistische sequentie dan het kunstgebit. Het voorlopige stadium is gebitsprothese. Daarvoor hadden we valse tanden, kunstgebit en – besmuikt uitgesproken - klappergebitje

‘Tante Koosje, haal uw tanden nog eens uit uw mond.’ Groter sensatie was onder ons kinderen niet denkbaar. Valse tanden! Opeens duikt die aanduiding weer op in de media nu het gaat over de prothese van Winston Churchill. Heeft trouwens bij een veiling wel eventjes 21.500 euro opgebracht.

Zijn ze wel echt? Immers te koop gezet door de zoon van de tandtechnicus die ze maakte. Heeft Churchill het ding voor z’n dood uit gedaan en aan die technieker teruggegeven? Of had die nog de mal en maakte hij een replica? Helemaal vertrouwen doe ik het niet. Het ziet er ook te schoon en te nieuw uit. Waarom wel een sigarenpeuk van Churchill bewaren en de door die sigaar veroorzaakte aanslag niet? Vies, ja, maar ook authentieker.

De Britse staatsman en oorlogsheld zou indertijd met het gebitje zijn uitgerust om een einde te maken aan het geslis tijdens zijn toespraken voor de radio. Heeft-ie dan ‘n tijd zonder tanden rondgelopen? Nooit iets van gemerkt, eerlijk gezegd. Integendeel, Winston liet in die tijd Hitler regelmatig zijn tanden zien. De tanden van een bulldog. Maar als meest kenmerkend zitten toch nog in het geheugen de reusachtige havana (fallussymbool) en het V-teken.

Die tanden zouden wel eens valser dan vals kunnen zijn.