Ongeschikt

Heb van foebal nooit wat begrepen en nog minder van de zielen die voetbal minnen, Himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt. Ja mensen, dat is van Goethe, uit zijn toneelstuk Egmont maar dat kunnen jullie niet weten want, behalve Engels, wordt er in Nederland nauwelijks meer les gegeven in buitenlandse talen. J.L. Heldring (>90) schreef daarover in de NRC van gisteren een  fraai en informatief stuk, dat ik voor herlezing heb opgeslagen.

Maar laat ik me bij het onderwerp houden. Toen ik in 1953 leerling journalist werd bij het toenmalige Dagblad De Stem in Breda, was het bezoeken van NAC tegen weet-ik-veel, De Kanaries geloof ik, op zondagmiddag een van mijn eerste opdrachten. Het enige wat ik me er van herinner, was een ijverig heen en weer dravende Kiske Rijvers. Ik kon er gewoon m’n hersens niet bij houden – die zaten meer bij de meid op wie ik verliefd was, denk ik. Verder dan het maken van de standenlijstjes in opdracht van de sportredacteur, heb ik het dan ook niet gebracht. En bij De Stem heb ik het ook maar ‘n jaar uitgehouden. Volgens de hoofdredacteur was ik daar ‘te goed’ voor. Maar zijn pogingen mij bij de Katholieke Illustratie onder te brengen zijn toen niet gelukt.

De laatste tijd volg ik het foebele toch weer enigszins, maar voornamelijk om laat ik zeggen psycho-sociale redenen. Dat zo’n leger fans van FC Twente het klaarspeelt, urenlang de A1 te blokkeren en de kampioenen zonder door een viaduct te zijn onthoofd in een cabriobus thuis zijn gekomen, fascineert me in hoge mate. Om nog maar te zwijgen van Balkenende, die met de majesteit, mitsgaders de Prins van Oranje, praat over een mogelijke WK in Nederland en België, maar daar ‘verder geen mededelingen’ over wenst te doen. Daarbij trekt zijn Belgische equivalent, die met koning Albert sprak, natuurlijk minstens één wenkbrauw op. Ach, als het daarbij blijft… de Belgen gunnen Nederland huisvesting van de finale en dat is niet misselijk.

Snap je dan intussen wat meer van voetbal? Nou nee. Vanmorgen lees ik in het ED, hoe FC Eindhovenspeler Rochdi Achenteh in de zeventigste minuut tegen Willem II ‘gruwelijk in de fout’ ging. Tot zover kon ik het nog volgen. Maar toen ter toelichting werd meegedeeld, dat ‘zijn breedtepass belandde in de voeten van Stef Nijland’, was ik volledig van het padje. Op de voet (eentje), onder de voet, achter de voet(en), vooruit, ok,  maar in de voeten? Er ontbreekt iets aan mijn opleiding, dus mijn inzicht. Ik ben, kortom, ongeschikt.