Hohoreca 2

Eigenlijk had hier even goed Hahoreca kunnen staan, want wij hebben bij een van de Listers in Eindhoven genoten van een menu, de verzorging en de bediening. Tafelgenoot mag geen witbrood. Zonder gezeur werd dat door bruin vervangen met de mededeling: duurt even, want moet worden afgebakken. (Fijn, zei tafelgenoot, dan is het in elk geval warm.) Enig punt van kritiek: de prijs van de dranken, in het bijzonder die van de koffie (2,25).

Maar Hahoreca is op het moment niet mijn corebusiness, zoals de zeldzame trouwe lezer van deze rubriek kan weten.

Pieter Hilhorst schreef gisteren in de Volkskrant een column over zelfbeheersing, zonder dat ouwerwetse woord te gebruiken. ‘De prijs van eerst tot tien tellen’, staat erboven. Maar ook hij smaakte de vreugde van de wraak via het woord, waar zijn collega-schrijver Ronald Giphart het onlangs over had.

Hilhorst: ‘Onlangs was ik in een restaurant waar niet een vuistslag, maar wel een fikse scheldpartij gepast was. We gingen met een groep met zes kinderen en zes volwassenen uit eten. Na tweeënhalf uur hadden we ondanks herhaalde beloften dat het binnen vijf minuten klaar was nog geen hoofdgerecht. Eén kind hield het niet meer en vertrok met zijn moeder.
Toen kwam de serveerster vragen welke gerechten niet meer hoefden te worden gemaakt. De andere gerechten waren dus nog steeds niet klaar! Dat was de druppel. We stonden op en vertrokken. Alleen moest de rekening nog worden betaald. Ik ga op zo’n moment niet schreeuwen, maar word ijzig rustig en ga onderhandelen. Uiteindelijk hebben we een (groot) deel van de voorgerechten en de drankjes betaald.’

Zoals meestal ontstond op VK.nl/opinie hierover een uitgebreide discussie, waarbij ik mij heb beperkt tot een zijdelingse opmerking: Voortaan bij klachten over horeca man en paard noemen s.v.p.

(Terug)naar hhBest.nl
Email: manieren@hhbest.nl