Oosterhout 2

Zo rond 1920 had je in het centrum van Oosterhout een vriendenclub, die regelmatig aan de stamtafel van Hotel Koppel Paarden (nu een wok-restaurant aan de Markt, maar de naam leeft voort in een rustiek cafeetje) was te vinden. Het waren practical jokers van de bovenste plank. Het was dáárover dat mijn vader uren kon vertellen. Ik zal mij wat dat betreft beperken. Enkele illustere figuren: Jan de Jong, fotograaf aan de Markt, Steven Banken (beroep of kwaliteit mij niet bekend), de apotheker (naam mij niet bekend) alweer aan de Markt.
Het historische pand is tegenwoordig
'Brasserie d'Apotheek'. Om met de laatste te beginnen, die stond eens aan een fonteintje z'n handen te wassen, keek om en zag een boerin suikerkorreltjes snoepen, die op de toonbank waren achtergebleven. Er ontstond de volgende dialoog.
'Ge kunt toch tegenwoordig niet meer op het personeel vertrouwen. Laten ze daar toch het zwaarste vergif op de toonbank liggen.'
'W....watte?...Vvvergift?'
'Ge het er toch nie van gesnoept hé?'
'JJJaaa, m'neer den hapteker.'
Heeft-ie me daar dat mens een laxeermiddel gegeven, dat ze met d'r hand aan d'r gat de apotheek verliet.
Ach ja, de schilder Toon Laerbuch, 'n enigszins morsige figuur, die later eens bij mijn ouders in Brussel kwam logeren. Kwam-ie met mijn vader de salon binnen, waar mijn moeder met franstalige Brusselse dames in theekrans verzameld was.
Zegt Toon tegen mijn vader: 'Wanneer dondert die wijvenpatrouille hier eens op?'
En de dames (die alleen het woord patrouille verstonden): 'Q'est ce qu'il dit?'
Dezelfde Laerbuch zei tegen een fijn-protestants buurmeisje van ons: 'Ge zed 'nne mooie meid, kleed-oe eigen es uit.'
In twee slotstukjes zal ik iets schrijven over mijn persoonlijke relatie met Oosterhout.

Onderaan aflevering 4 staat een link naar een album op PhotoExpress van Adobe, waar je een diashow van foto's van voornamelijk oud-Oosterhout kunt bekijken