Oosterhout 3

In het najaar van 1954 trad ik als correspondent in dienst van H.H. Martens en Zoon N.V, een betonfabriek annex bouwmaterialenhandel, tegenwoordig bekend als Martens Beton. Het kantoor was gevestigd op Rulstraat 7, een monument-aal woonhuis, tegenover het in 1810 in classi-
sistische stijl gebouwde hervormde kerkje. De directeur, J.A. Martens, woonde daar ook; hij was al bijna 50 jaar de baas, dat wil zeggen vanaf zijn zeventiende jaar; met zijn zonen Harry en Jan als adjuncts. Een echt familiebedrijf en dat was het 12 jaar later nog steeds, toen de jubilerende Martens (60 jaar directeur!) tegen mij zei: 'Anders had ik al in jouw tijd hebben moeten opstappen'.
Gedurende een jaar (ik zou uiteindelijk toch weer kiezen voor de journalistiek, ondanks de suggestie van Martens dat hij mij procuratiehouder had willen maken) ben ik elke dag vanuit Ginneken de ca. 10 kilometer naar Oosterhout gefietst, de poort aan de linkerkant van het huis door, naar de binnenplaats waar de boekhouding in een laagbouwvleugel was gevestigd. En daar zat ik dus voornamelijk prijsopgaven en rekeningen te typen, gericht aan - meestal - De Heer Directeur van Gemeentewerken te (voornamelijk Brabant): 200 m' trottoirbanden, hol en dol; of rioolbuizen, of tegels. Later hebben Martens en de eveneens Oosterhoutse concurrent Struyk producten geruild om elkaar niet teveel in het vaarwater te zitten. In 1960 ontwikkelde Martens een destijds revolutionaire rioolbuis, de Maru, met rubber sluitingen die moesten voorkomen dat de boel bij verzakking zou gaan lekken. Het zou de moeite waard zijn, eens na te gaan wat het uiteindelijk resultaat van die vinding is geworden - immers er is sprake van, dat heel wat gemeenten na pakweg een halve eeuw aan vervanging van hun rioolstelsels toe zijn. Rioleringen die met de producten van Martens zijn aangelegd.

Onderaan aflevering 4 staat een link naar een album op PhotoExpress van Adobe, waar je een diashow van foto's van voornamelijk oud-Oosterhout kunt bekijken.