dinsdag 29 mei 2018

Geraaskal op het web

Of het nu (verondersteld) nepnieuws is, of geraaskal zonder meer, waarom zou je er nog aandacht aan schenken?

Schrijver Öczan Akyol legt vandaag in zijn column de vinger op alweer zo’n schrijnend geval van dom geklets. Gemakshalve eerst maar even deze samenvatting geciteerd: ‘De Malinese vluchteling Mamoudou Gassama zag een kleuter op de vierde verdieping van een appartement aan de balustrade van een balkon bungelen en klom katachtig het gebouw omhoog, zodat hij de kleine jongen kon behoeden voor een tragisch einde.’

Dat gebeurde dus in Parijs en de Franse president schatte deze daad naar waarde door de Malinees niet alleen te onderscheiden, maar hem ook de Franse nationaliteit te verlenen.

Akyol: ‘Ik verzin dit niet: op verschillende fora en facebookpagina's suggereerden verbitterde mensen dat het hele gebeuren in scène was gezet, onder meer door overheden en andere instanties, die hiermee de weg wilden plaveien voor een nieuwe stroom asielzoekers op ons continent. Wat moet iemand een triest leven hebben als hij niet oprecht de moed van een andere burger, wat diens verblijfstatus ook is, kan bewonderen en aanmoedigen.’

Niet serieus nemen, dit soort webkrabbelaars, vindt dus ook Akyol en ik zou daaraan willen toevoegen: volkomen doodzwijgen.

woensdag 23 mei 2018

Bestse kiezers hebben het nakijken

Die opmerking over ‘drie in plaats van vier wethouders’ in Best, van D66 vind ik nou echt een gotspe. Is er dan qua werk iets veranderd sinds 2017, toen de, inmiddels gehalveerde fractie nog in het toen ook (exclusief de b)  vierkoppige college zat? Zoals zo vaak in de politiek, wordt er niet gemotiveerd. Plotselinge zuinigheid, mede ingegeven door de alsmaar stijgende bestuurskosten – vervanging van driekwart van het college, af- en aanschuivende burgemeesters?

Dat had D66 ook kunnen bedenken, toen afgelopen zomer, na aftrek van de vakantieperiode, een PvdA-wethouder voorspelbaar voor een half jaar werd vervangen. De enige die zich daar toen enigszins druk over maakte, was het inmiddels met opgeheven hoofd vertrokken, van Best Open afgescheiden raadslid Leo Bisschops. Het werd niet gehoord. Niet opportuun.

Ernstiger vind ik het gegeven dat het nieuwe college aan de slag gaat, zonder dat het beloofde raadsbrede beleidsakkoord is bereikt. Wat is er toch aan de hand in de Bestse politiek? Een afscheids- en inhuldigingsplechtigheid  met bloemen denkbeeldige wierook en veelvuldig applaus van vrienden en magen, waarbij krikkele zaken zorgvuldig uit de weg werden gegaan.

Opmerkelijk: de afwezigheid van PvdA-raadsleden, terwijl hun eigen wethouder werd uitgezwaaid. Zit de boel vast op de herziening van het met gescheld en bedreigingen overladen afvalbeleid? Leg het onderhand eens uit. Waarom moest ex-formateur John Verheijen, wiens vertrek als wethouder trouwens voor de verkiezingen helemaal niet duidelijk was, D66 alsnog uitnodigen voor het bereiken van dat beleidsakkoord? ‘Geen commentaar, vertrouwelijk!’ De D66-wethouder, die op de valreep de chaos rond het afval zo goed en zo kwaad als dat ging, probeerde te bedwingen, zit nu als potentiële onderhandelaar(ster) in de raad. De druiven moeten wel erg zuur zijn.

Een nieuwe gemeenteraad en een vernieuwd college met allesbehalve een schone lei. Neem uw verantwoordelijkheid en beschouw de burgerij van Best niet langer als louter stemvee en verder niet ter zake doende. Dan maar een coalitie-akkoord; met een oppositie die er hopelijk toe doet.

zondag 20 mei 2018

Alweer loopt een volkstraditie uit de hand

Wanneer en waardoor loopt een volkstraditie uit de hand? De ziekte van de 21e eeuw: mensen houden te weinig rekening met elkaar.

Een typiosch geval doet zich voor in de wijk Korvel in Tilburg. De buurt zoekt ‘elkaar’ op in de straat, op zich niks bijzonders, alleen, niet iedereen doet mee en het kan dan ontaarden in wat van oudsher burengerucht heet.

Het is een op zich ‘charmant’ verschijnsel dat ik me herinner uit mijn jeugd en dat is verdomd lang geleden. Het sociaal verkeer dat zich op mooie vrije dagen en zoele zomeravonden voltrok in sommige wijken. De achtertuintjes stelden niet veel voor, bovendien was privacy (geen Nederlands woord voor te vinden, las ik dezer dagen) een nog onbekend begrip. Integendeel, men zocht elkaar op, wisselde nieuwtjes uit, hield ondertussen  de spelende jeugd wat in de gaten. Karakteristiek: de omgekeerde rechte stoel. Zo was het in de Jordaan, aan de Gasthuisvelden in Breda en in de Eindhovense wijk Tivoli. Alleen, het kratje bier ontbrak. Daar was toen geen geld voor. Thuis drinken was iets voor verjaardagen en zo.

Terug naar vroeger dus, in Korvel. Maar dan anders. Er komt (harde) muziek aan te pas en het kan wel eens uitlopen tot 2 uur ‘s nachts. Kortom, ergernis bij wie daar geen zin in heeft. Klachten bij de gemeente en vragen om maatregelen, die worden beantwoord met een verbod, op straffe van – hoort Hart van Nederland – van € 230,—. ‘We mogen niet eens meer op onze eigen stoep zitten.’

Maar met hoor en wederhoor is bij de traditionele media iets mis. Alleen de aangeklaagde partij mag haar woordje doen. Smeuiïg, zal het wezen. De website Tilburgers.nl, dé nieuwswebsite van Tilburg, treedt corrigerend op via een gastcolumn van de socioloog en theoloog Kees de Groot, die meldt dat de plaatselijke PvdA zich verzet tegen ‘suf gemeentebeleid’ en ‘burgertje pesten’. 

Ik zou zeggen, los het eens onder mekaar op. Desnoods op omgekeerde stoelen.

Zie ook: stedenintransitie.nl over de stoep.

vrijdag 18 mei 2018

Sollicitatiegesprek van een marinier

Deel van een sollicitatiegesprek:

U wilt graag deze baan, maar ons is uw motivatie nog niet helemaal helder. Kunt u die nog wat nader toelichten?

Ik wil weg bij het Korps Mariniers, want dan zou ik met mijn gezin, inclusief werkende echtgenote, vanaf de Utrechtse Heuvelrug moeten verhuizen naar Vlissingen.

Wat is daar tegen?

Nou…eh…Vlissingen…Zeeland…eh…

Vlissingen ligt praktisch aan zee. Het is de bakermat van de Nederlandse marine. Michiel de Ruyter hè? U doet, of er sprake is van deportatie.

Nou… Mijn commandanten en de vakbond staan achter me. En de Haagse politiek aarzelt al. Enne…op de sociale media krijgen we veel steun.

Zien die commandanten u dan niet graag vertrekken?

Iedereen vertrekt.

Dat verhoogt de kansen op respons ten aanzien van onze vacatures. We zouden de ontwikkelingen nog even kunnen afwachten. Maar, de kernvraag – u bent er nu eenmaal snel bij. Bent u wèl bereid, te verhuizen naar Zuid-Limburg?

O ja, de heuvels, de Cauberg, dicht bij België en Duitsland. En carnaval en…

U hoort van ons.

dinsdag 15 mei 2018

Om ziek van te worden

KnipselWaar ik nou echt ziek van word, is de nationale hysterie rond de sigaret. Niet dat rook of roken niks doet met je gezondheid, maar omdat er zoveel meer is om je als politicus druk over te maken. Maar dan bestaat het probleem opeens niet meer. Dan gaat het economisch perspectief een doorslaggevende rol spelen.

Neem nou de groei van het luchtverkeer waartegen natuur- en milieuorganisaties plus hun in omvang niet te onderschatten aanhang momenteel manifestsgewijs te hoop lopen. Vandaag werd bekend, dat bewonersorganisaties rond de zes luchthavens (goh, zoveel?) zich hebben verenigd in een Landelijk Bewoners Beraad Luchtvaart (LBBL). Ze zijn het lawaai, de vervuiling de voorkeursbehandeling van vliegmaatschappijen beu en willen een rem op de groei.

Van VVD-zijde (regeringspartij) is al onmiddellijk met een plank voor het hoofd gereageerd: vergeet het maar, die beknotting. Veel te belangrijk voor de economie. Of de actievoerders natte vingerwerk plegen, als zij tegen de presentator van BNR Nieuwsradio zeggen, dat slechts 20% van het vliegverkeer uit zakenvluchten bestaat  - Eindhoven Airport zou er zowat op drijven – kan ik niet beoordelen, maar een regelmatig kijkje in de vertrekhal maakt dat best aannemelijk. Zeker op de korte afstand, zijn er heel aanvaardbare alternatieven, op z’n minst in ontwikkeling (de internationale hsl).Knipsel2

Het Eindhovens Dagblad weet te melden dat het gemeentebestuur aldaar, volkomen is verrast door het feit dat de luchthaven de aanbestedingsprocedure is gestart voor een tien etages tellende parkeerflat met vierduizend plekken. Niet in de eerste plaats ten gerieve van Brainport, neem ik aan.  Een staat binnen de brakke staat.

Hoe brak allemaal? Goed dat er nog steeds dagbladen zijn, die diep in de materie duiken. de Volkskrant citeerde luchtvaarteconoom Hans Heerkens: ‘De politiek is bang voor keuzen. De staat – de grootaandeelhouder die vorig jaar 172 miljoen euro dividend aan Schiphol verdiende – past vrijwel overal het principe ‘de vervuiler betaalt’ toe, behalve bij de luchtvaart. Als de staat groei wil beperken, dan moet dat in de wet worden vastgelegd.’

Uche uche,.

‘Ik slaag cum laude’

Het is er zo eentje, die het leven opvat als een feest. Dat betekent voor hem cum laude slagen voor z’n HAVO en hij voegt er met een blik van volslagen zekerheid aan toe: ik wordt miljardair. (Ik heb alvast ‘n miljoentje van hem geclaimd, al zou ik zo direct niet weten wat ermee te doen, behalve wellicht UNICEF of zoiets.) Ja, hij kan lullen als Brugman. Zo in de trant van: ‘Oma, weet je wat het is? Kijk….’

Niet dat-ie hard heeft gewerkt voor dat vandaag begonnen eindexamen. Als je dat al hebt begrepen, zit je goed. Afgelopen weekeinde lag hij met z’n vrienden nog in het zwembad.

Toch is hier vanmorgen ‘n kaarsje aangestoken. Vast ritueel als er iets belangrijks aan de hand is in de familie. Motto in dit geval: ‘het komt ooit goed.’ Z’n ouders hebben dat gevoel ook – met de communicatie binnen het gezin is niks mis.

Eerste examendag: geschiedenis en Engels. Zegt oma: ‘Geschiedenis vindt-ie leuk.’ En Engels? Heeft hij inderdaad in z’n zak, sinds z’n basisonderwijs in het buitenland.

Niemand is zenuwachtig, de examinandus wel het allerlaatst.

woensdag 9 mei 2018

Hermenieke

‘t Hermenieke van Bergeijk is een Brabants volksliedje, dat tot in het midden van de vorige eeuw in heel de provincie werd gezongen. Het begint zo:

't hèrmenieke van Bergeijk
dè spulde toch zo schon
èn ze hebben saam geklonken
ze hebben saam gedronken

refrein

van 't gerstebier van kyrië
‘t gerstebier van kyrië
't gerstebier van kyrië eleïson

Bron: volksliederarchrief

Wij zongen de tweede regel, om te rijmen: ‘dè spulde toch zo sheik’, wat een afgeleide van chic zou zijn.

Zoiets schiet in de herinnering, als je in de krant – BN-DeStem, – een geweldig verhaal leest over de geschiedenis van een dorpsharmonie, in casu de Chaamse harmonie Sint Cecilia. Een verhaal, dat bij voorbeeld in 1953, toen ik als leerling journalist aantrad bij het toenmalige Dagblad De Stem – Dagelijks in meer dan 40.000 gezinnen – niet geschreven mocht worden. Lees eventueel Onder de knoet van de bisschoppen en er wordt je meer duidelijk.

Kortom het gaat in die krant over een sensationele periode in de geschiedenis van de nu 125-jarige harmonie in Chaam. Over een pastoor die eind negentiende eeuw het muziekgezelschap (naar achteraf bleek tijdelijk) ophief, vanwege ‘wangedrag’ tijdens een uitstap naar het kunstzinnige, maar ook zondige Antwerpen. Eén van de leden dook zelfs pas na ‘n week weer op in Chaam,

Laat ik nou in 1953 als verslaggevertje de opdracht hebben gekregen tot het berichten over de viering van het 60-jarig bestaan van die harmonie. Dat duurde daar de hele dag in het café recht tegenover de kerk. Het zal tegen het middaguur geweest zijn, dat een wethouder van de gemeente Chaam strontzat op een stoel dat café werd binnen gedragen. En wat zij die beschonkene tegen de verslaggever?

‘Als ge dit in de krant zet, menneke, dan zal ik oe krijgen.’

donderdag 3 mei 2018

De gewoon aardige Nederlander

Zijn er ook gewoon aardige Nederlanders? Je zou dat, zeker als je recente mediaberichten en beschouwingen (columns) in aanmerking neemt, denken van niet. Ik begin daar genoeg van te krijgen. Zoals ook van uitdrukkingen als ‘ons kikkerlandje’ voor een natie die al eeuwen een volwaardige plaats in de wereld inneemt.

De discussie is niet van vandaag of gisteren. ‘Dé Nederlander bestaat niet’ (Máxima, 24 september 2007). Vind ik verder niet in frage. Er zijn Nederlanders, zoals er Belgen (Vlamingen, Walen) en Argentijnen zijn. Punt. In de aanloop tot de kamerverkiezingen van 2017 was ‘de Nederlandse identiteit’ een hot item. Aanleiding tot een aflevering van het satirische tv-progamma Zondag met Lubach. Zie YouTube.

Vorige week publiceerde de Volkskrant een verhaal over wat heette ‘de Berlijnse bunkers van Facebook’, waar moderatoren zich bezig houden met het filteren van haatpost. Wat er uit Nederlandse toetsenborden komt, daar lusten de honden geen brood van. Tommy Wieringa verwees ernaar in zijn column (27 april) in de AD/R Nieuwsmedia met de kop Haatkampioen. Zijn stuk komt er op neer dat ‘de Nederlander’ een hork is. Wieringa haalt tal van voorbeelden aan van Nederlandse misdragingen. Van de vernieling van een monumentale fontein in Rome tot en met het naar het ziekenhuis slaan van een ober in Praag.  Volgens de schrijver kun je zodoende al van een kilometer afstand zien dat je met een Nederlander te maken hebt.

Hoe knap geschreven ook (laat dat maar aan W. over) ik moet dus niets van dit soort generaliseringen hebben. Want ik blijf geloven dat al die getatoeëerde kaalkoppen en diknekken nog steeds tot een minderheid behoren. Gelukkig. Daarvoor ontmoet ik te veel gewone, aardige, hulpvaardige, galante, charmante, correcte, vriendelijke, enz enz Nederlanders. Ons land is daardoor nog steeds leefbaar.

Dat een Geert Wilders de scheldkannonade tot parlementair taalgebruik heeft gebombardeerd, wil nog niet zeggen dat iedereen in de Tweede Kamer zich daaraan overgeeft, hoewel MP Rutte: pleur op. Dat een kassamevrouw van de super de klant  begroet met Haai, ook al is die van twee generaties terug, moeten we leren accepteren. De geschreven en gesproken taal is nu eenmaal informeler geworden, zelfs – toegegeven – op het grove af. Maar haatzaaien is geen kwestie van volksaard , da’s kletsica.

Ooit, bij de opkomst van het internet, zijn er pogingen gedaan tot het invoeren van een netetiquette. Dat is maar ten dele gelukt. Zoals het bijbrengen van fatsoensregels in de ‘gewone’ maatschappij ook maar beperkt effect heeft. Altijd en overal – ook op internet en op Facebook – zijn er gefrustreerden, nitwits, mensen met een beperkte geest (kies) die, opgejut en misbruikt door  figuren die er politieke winst in zien, hun gal spuwen in woord en daad.  Maar zij zullen nooit ons leven en ons gedrag bepalen.