vrijdag 30 maart 2012

De Pers is dood, leve De Nieuwe Pers?

depers_laatste_nummerVandaag is het laatste nummer verschenen van het gratis dagblad De Pers. Een ‘dubbeldik’ nummer. De opheffing van deze krant behoeft nauwelijks nadere uitleg. Het is niet mogelijk gebleken, dit initiatief vol te houden en eigenlijk heeft het experiment nog lang geduurd: 5 jaar.

Tot voor ‘n half jaar, las ik De Pers te hooi en te gras op mijn laptop; vervolgens werd het een dagelijks cadeau op mijn tablet. Als geen andere krant slaagde De Pers erin (ook) een digitale versie te produceren, die – in mijn geval via de app PressReader – elke werkdag weer feilloos binnenkwam. Een exacte elektronische  afspiegeling  van de papieren krant, prima navigeerbaar, per artikel makkelijk met duim en wijsvinger te vergroten. Telkens was het puur genieten van de originele, vernieuwende, eigenwijze benadering van  de actualiteit. Eenmaal vertrouwd met de indeling, wist je precies waar je de serieuze reportages beschouwingen en columns kon vinden en waar de nadruk lag op entertainment en – ook wel – trivialiteiten.  Op heel wat onderdelen kon een veel pretentieuzere krant met vernieuwingsdrang als nrc.next aan de formules  van De Pers een puntje zuigen. Ook werden mij wat de taalvaardigheden van de redacteuren en medewerkers betreft, ergernissen bespaard die bij veel betaalde kranten aan de orde van de dag zijn.

Helaas (zie de hierboven afgebeelde laatste voorpagina) op=op. Helemaal? Misschien toch niet. Meer dan 10.000 lezers hebben inmiddels te kennen gegeven, dat zij principieel niet ongenegen zijn, iets voor een digitale voortzetting van De Pers te betalen. Dat idee is in studie en over het resultaat daarvan, zal hopelijk rond 1 mei zekerheid bestaan.

De krant was baanbrekend; het zou me niet verbazen als haar voortzetting dat ook werd.

De Pers is dood. Maar ik roep vast: leve De Nieuwe Pers!

dinsdag 27 maart 2012

Belasting betalen over geld dat ik niet heb

Zoveel is zeker: ze laten me straks inkomstenbelasting betalen over geld dat ik niet heb. Duidelijker kan ik het niet zeggen.

Op de zwarte mussen hopen ze over 2011 alsnog 24 miljard binnen te halen. Prima. Daar staat tenminste ook een bericht over in de krant. Maar waar je nergens iets over hoort of leest, is de ‘nieuwe peildatum’ die de Belastingdienst opeens, als sluipenderwijs,  heeft ingevoerd voor banksaldi en andere bezittingen. Die datum is 1 januari 2011. Over de stand op 31 december van dat jaar krijg je geen vraag meer.

Dus bij het vaststellen van je belastbaar inkomen, wordt geen gemiddelde meer genomen en dus geen rekening gehouden met eventuele verliezen in de loop van het jaar. Terwijl die best aanzienlijk kunnen zijn, de scherp dalende beurskoersen in aanmerking genomen.

En de mensen, wier spaarsaldi en effectenportefeuille in waarde zijn gestegen? Die boffen gewoon, of hebben goed gehandeld, zegt de mevrouw aan de Belastingtelefoon zonder blikken of blozen. Wat kan zij er trouwens aan doen?

Zij zijn slim dus rijk, ik dom dus arm en dat is niet eerlijk.

woensdag 21 maart 2012

Dat walgelijke geld

Wie het duidelijkst hoorbaar walgt van geld, is er het meest op belust. Het doet me denken  aan die baron van zéér oude adel maar zo arm als een kerkrat, die ‘desnoods’ zijn dochter wel wil koppelen aan blauw bloed van wat versere datum, maar met redelijk gevulde schatkist. Hij zei terloops: ‘Praat me niet van dat walgelijke geld.’

Dus die potentieel buitengewoon kundige, toekomstige  artistiek leider van het project Culturele Hoofdstad Brabant 2018 waaraan enigszins geforceerd de naam van de stad Eindhoven is gekoppeld, die ligt helemaal niet wakker van het rumoer over het salaris naar de Balkenendenorm (168.000 euro) dat hem is toegedacht. De uitspraak is hem door een verslaggever ontlokt: Hoe slaapt u de laatste tijd? Uitstekend, dank u.

Natuurlijk kun je van alles verzinnen, om zo’n salarisniveau goed te praten, als variant op ‘anders vertrekt-ie naar het buitenland’, maar het kan nooit op tegen de simpele waarheid dat die gooi naar de titel van Culturele Hoofdstad de hobby is van een club van bestuurders en zich kunstpaus wanende figuren, die de verdenking op zich laden, er vooral op uit te zijn, zichzelf op de voorgrond te plaatsen. Neem nou zo’n directeur van het Muziekgebouw Frits Philips. Die zegt van de artistiek leider: ‘Hij brengt dat geld dubbel en dwars op’. Dat klinkt weliswaar aardig, bijna professioneel. Maar meneer: hoe dan? Onderbouw dat nu eens met méér dan de bewering dat zich hier iets ‘op wereldniveau’ gaat afspelen. Ja, dat begrijpen we, het wordt niet iets met vendelzwaaien en geroffel van gildetrommen.

Het siert de Brabantse politiek (deelnemende steden en provinciale staten), dat zij in deze financieel hoogst onzekere tijden, de neiging heeft, hoho, wacht es even te roepen. Maar ze moet nu wel duidelijkheid verschaffen: krijgt die stichting (typisch Brabants, lekker onder ons, zonder teveel pottenkijkers) nu carte blanche à raison van 10 miljoen euro per stad, of blijft het bij hondengeblaf, terwijl de karavaan onstuitbaar doortrekt?

woensdag 14 maart 2012

Hoofdstraat

Goedemiddag meneer, ik ben van het onderzoeksbureau Kweethetooknietmeer. Mag ik u wat vragen?

Dat mag u. Als ‘t niet te moeilijk is.

Wij onderzoeken nu de meningen in Best over het eventueel overdag afsluiten van het gedeelte van de Hoofdstraat tussen de Nazarethstraat en het Raadhuisplein. Wat vindt u daarvan?

Wat zegt u, afsluiten? Voor alle verkeer?

Nee, alleen gemotoriseerd.

O, gelukkig, want ik ben een fietser.

Dus u ziet dat wel zitten?

Ja, maar alleen als dan ook die stomme bloembakken verdwijnen.

Wat vindt u nu van de Hoofdstraat?

Mwa.

Wat bedoelt u, meneer?

Ja, hoor es, dat bedoel ik nou met moeilijke vragen. Laat ik het zo zeggen: het is ‘n soort brijpot.

Een brijpot?

Ja en dan niet zo een, waar de lepel in overeind staat.

Haha, meneer maakt grapjes, ‘zolang de lepel in de brijpot staat, dan treuren wij nog niet’.

Nee, u verstaat mij verkeerd: ik bedoel een pot met hete pap, waar omheen gedraaid wordt.

Meneer bedoelt?

Ik bedoel dat het afsluiten van de Hoofdstraat het begin zou kunnen zijn van een wat aantrekkelijker winkelgebied. Zoiets als in Franse stadjes la Grande Rue. Hoe kleiner het stadje hoe grander de rue, haha.

Ja maar die hete pap?

O ja, nou je hebt die pot met hete brij hè, waar de katten omheen dansen. En die katten dat zijn de politici die terugdeinzen voor een zogenaamd electoraatsgevoelig onderwerp. Dus, alvorens toch maar ‘nee’ te zeggen tegen die afsluiting houden ze, voor wie het in de gaten heeft, een enquête.

Maar meneer, dit is echt serieus hoor, u hebt nog niet al mijn vragen beantwoord.

Zoals?

De deelafsluiting betekent dat het autoverkeer tijdens winkeluren om de Hoofdstraat heenrijdt, wat vindt u daarvan?

Bedoelt u met het door de kronkelstraatjes in de omgeving sluipende autoverkeer ook dat doorgaande verkeer tussen Son en Oirschot?

Eh…o ja, dat zal wel.

Hoe heet dat onderzoeksbureau van u ook weer?

Kweethetooknietmeer.

Nou ik zou zeggen, houd het daar dan maar op, goedemiddag.

(Gesproken column voor Omroep Best 14.03.12, 18:10 uur.)

vrijdag 9 maart 2012

Er wordt weer aan de troon gezaagd

Heeft de troon in de Ridderzaal poten? Nooit zo op gelet, eigenlijk. En als dat zo is, dan heeft dat meubelstuk, net als het edele paard, natuurlijk voeten. Hoe het zij, er wordt weer aan die troon gezaagd. De D66-ers Van der Ham en Schouw proberen het maar weer eens: de koningin buiten spel zetten bij de kabinetsformatie. Waar hebben we dat vaker gehoord? ‘Het moet transparanter’ en ‘Het parlement moet meer invloed krijgen op dat proces’.

Simple comme bonjour. Maar de reacties in de Kamer lopen weer over van cynisme:

‘Het zijn nu eenmaal gevoelige, buitengewoon ingewikkelde processen die niet zonder reden buiten de openbaarheid worden gehouden.’ (VVD)

Precies. Politiek gesjoemel waarbij het gaat om verdeling en uitruil van lucratieve banen, met eventuele inzet van (ook) leuke burgemeesters- of commissarissenposten.

‘De achterkamertjes zullen meer bevolkt zijn dan ooit.’ (Christen Unie).

Volgens dagblad Trouw lijkt zich desondanks een meerderheid voor het initiatief af te tekenen, maar dreigt de SP roet in het eten te gooien, joost mag weten waarom. Roemer c.s. voelt wel voor het idee, maar wil dat weer niet ‘rigide vastleggen in het reglement van orde,’ weet Trouw. 

Ik zou zeggen, wees eens duidelijk: doe je mee, ja of te nee? Of heb je als SP via Maurice de Hond al teveel van de macht opgesnoven?

donderdag 8 maart 2012

R.-k. journalist

r.-k.journalistIn dagblad Trouw zag ik bij een verhaal over het 50-jarig Haags perscentrum Nieuwspoort, een foto uit – inderdaad - van een aldaar door de toenmalige premier
De Quay (KVP) gegeven persconferentie.

Twee dingen (avant la lettre, want later een graag door Den Uyl gebezigde uitdrukking) vallen mij op en zijn tekenend voor de tijd waarin men leefde. Of eigenlijk zijn het er drie:

1. De fotograaf hanteert een Rolleiflex. Destijds de twee-ogige 6x6-camera van de fotojournalist voor foto’s vanaf niet al te grote afstand genomen, want niet uitgerust met een telelens. Het was eigenlijk meer een ateliercamera zoals je in de film Blowup kon zien. Maar je kon er mee ‘om ‘n hoekje’ fotograferen. Je keek van boven af op de matglazen zoeker, die precies even groot was als het uiteindelijke beeld en je kon de camera een kwartslag draaien om iemand te fotograferen zonder dat die het in de gaten had. Jijzelf leek immers een andere kant uit te kijken. Ook handig: de Rollei hoog boven je hoofd houden met de zoeker naar je toe, om bij voorbeeld over een haag mensen heen te fotograferen.

2. Er is een rooms-katholieke journalist te zien. M’n kop eraf, als het niet die man is met dat vlinderstrikje. De Volkskrant? De Tijd, toen nog dagblad, vooral door pastoors gelezen?

Het was mijn collega John Bindels zaliger, destijds redacteur van wat nu BN-DeStem heet, later directeur van de Vereniging Eigen Huis, die er mij op attendeerde: katholieke journalisten onderscheidden zich met dat strikje. Iets kleiner dan de vlinderdas en o zo handig vanwege de klemmetjes waarmee het aan de punten van je boord kon worden gezet. Na een half doorwaakte al dan niet van alcohol doordrenkte nacht, snel weer het heertje. Of liever de semi-artistiekeling, want dat zat er achter, de seminarist (priesterstudent) die zich op tijd bedacht had en een andere roeping (educatieve taak op degelijke roomse grondslag) had gevolgd, de gesjeesde onderwijzer…

En jij?
Jazeker, alleen was de journalistiek mijn eerste en enige ‘roeping’.

Heb nog een derde ‘ding’ beloofd, dus:

3. Er is geen vrouw te bekennen. Toch is het volgens mij puur toeval dat de foto op Internationale Vrouwendag in Trouw staat.

Als iemand (nog) weet, wie iets weet van de journalist met het strikje, en zijn achtergrond, ik houd me aanbevolen.

zondag 4 maart 2012

Ik wen er nooit aan

Wat een geluk dat ik, naast het momenteel ‘gestoorde’ hhBest, ook nog dit blog heb, dat er trouwens ten nauwste mee is verbonden. Kan ik tenminste m’n ei kwijt. Maar dit terzijde.

Ik wen er nooit aan. Aan taalveranderingen, bedoel ik. Veranderingen die voortkomen uit een zekere taalarmoede, die van ouders op kinderen, van schrijver op lezer en van leerkracht op leerling wordt ‘overgedragen’.

Wat fout is wordt gewoon, zodra ‘iedereen’ de fout maakt. Sterker: het woordenboek neemt het over, waarmee het formeel wordt goedgekeurd. Een voorbeeld:

‘ “Kijk, er is een rijk naar jou vernoemd”, zeg ik tegen mijn jongste dochter Mare als we (…) de plattegrond van de Efteling bekijken. Ik wijs Het Marerijk aan, waarin ook het bekende Sprookjesbos ligt.’

Tot zover een zekere Katja Meertens (kennelijk niet van het gelijknamige instituut) in het NS-reclameblad Spoor.

Mijn pijnzone ligt bij het onterechte gebruik van het woord vernoemen, waar gewoon noemen wordt bedoeld. De moeder in het verhaaltje wil suggereren dat het Marerijk naar haar dochter Mare is genoemd. Als dat waar zou zijn, dan is die dochter vernoemd. Zo is (was) het. Klip en klaar. Ik geloof dat ik het ergens al eens gezegd heb, ik leg me erbij neer. Maar wennen doe ik er nooit aan.

Update, 18:22 uur:

Koud heb ik dit stukje gepost of daar hoor ik een man van de politievakbond op BNR zeggen: ‘De media is hier op ingesprongen.’ Nou meneer, media is het meervoud van medium hoor. Ik neem u niks kwalijk, want iedereen doet het onderhand zo. Maar ik word er zo moe van.

zaterdag 3 maart 2012

Met hhBest.nl in de puree

Wie nu op mijn website hhBest.nl probeert te komen, krijgt alleen maar een onbegrijpelijke melding op een witte achtergrond. Kortom: ik zit in de puree.

Voor wie hier iets meer over wil weten: Bij de 1.0-versie van hhBest (ga gerust kijken, maar het is ouwe koek) had ik alles zelf in de hand. Maar ja, ik moest zonodig met mijn tijd mee en stapte over op WordPress, een op zichzelf qua gebruik ideaal blogsysteem, waarbij je site desgewenst ook kan worden ondergebracht op een eigen domein (hhbest.nl dus).

In technische zin ben je dan wel aan de eigenaardigheden van dat ‘programma’ overgeleverd. Maak je een fout – zoals ik gisteravond – dan kun je gedwongen worden WP opnieuw te installeren. Maar als je dat probeert, krijg je ‘gegarandeerd’ de mededeling dat je eerst een database, die op een speciale server van de hostprovider staat, leeg moet maken. Dat laatste nu, is een complete ramp, zoals mij in december 2010 al is gebleken. Je raakt namelijk je hele archief, inclusief de laatst geplaatste berichten, kwijt.

Natuurlijk heb ik destijds mijn lesje geleerd en periodiek gezorgd voor een backup van die database. De laatste is van 27 februari, dus ik mag ervan uitgaan dat de schade beperkt is. Het meeste werk gaat straks nog zitten in het vertalen van een aantal Engelse termen.

Echter, voor het manipuleren van de db ben ik afhankelijk van de eerdergenoemde hostprovider. En die is lekker weekeinde aan het vieren. Kortom, ik kan tot maandag voor- noch achteruit. Gelukkig hebben mijn gebruikers genoeg alternatieven op het internet.

Ik ga kranten lezen, tot zo spoedig mogelijk weerziens!