Grote monden en korte lontjes

Het moet ergens in de jaren zeventig zijn geweest. Ik liep in een centrale hal van het krantengebouw op de vleugeldeuren naar de redactie toe. Een veel jongere collega liep voor me uit, keek op noch om, botste de deuren open en ging me voor. Ik vond dat frappant. Dit was ons namelijk niet zo geleerd. 'Altijd even kijken of je niemand in de weg zit.' Zoiets. Ja, de tijden zijn veranderd. Ten goede? Nou nee. Zegt deze oude man zonder de overtuiging dat 'vroeger alles beter was'.

Als mijn vader op het trottoir een hem bekende vrouw tegenkwam, ging hij zo nodig de stoep af en groette haar, even zijn hoed lichtend. Ik realiseer me dat ik tegenwoordig vaak ook zo'n hoed draag, een doodgewoon ding, dat onlangs aan een schoolkind de kreet ontlokte: kojbojhoed! Dit even ter verdere illustratie van 'veranderende tijden'.

Henri Bontenbal, van wie ik wel eens denk 'jammer dat-ie niet van mijn partij is', reageerde vandaag op X (voorheen Twitter) op de extra maatregelen die Albert Heijn nodig acht tegen grote monden en korte lontjes, blijkbaar onophoudelijk door klanten in stelling gebracht tegen het supermarktpersoneel. Bontenbal:  'Heel zorgelijk dat dit nodig is. Zo 'n samenleving levert alleen maar verliezers op.'

Valt het je ook wel eens op? Iedereen is in de eerste plaats met zichzelf bezig. Het denken aan de ander is de gemiddelde mens niet geleerd. Goed gezien, ik ben in de sfeer van de opvoeding beland. In een wereld waarin jongeren ongestraft kunnen zeggen: dat maak ik zelf wel uit.