De Oekraïnse oorlog en de misdaden van Poetin en zijn kliek zijn voor nogal wat mensen aanleiding tot het boycotten van Russische kunst. Dit is een misvatting. Columnist Jos Kessels, een groot bewonderaar van de componist Rachmaninov, schreef vorige week in de trant van 'nu maar even niet'. Jammer.
Onlangs kreeg ik van mijn zoon een uit het Portugees vertaalde roman teleen, die volgens de uitgever tot de top van de Braziliaanse literatuur behoort, vergelijkbaar met die van de grote Russische klassiekers. Ik heb het boek na 200 van de ruim 600 bladzijden wegens 'teveel gezeik' weggelegd. Kwestie van smaak. Moet trouwens toegeven dat ik allesbehalve een kenner ben van bedoelde Russische literatuur. Wat ik wel weet – afgezien van het oordeel van mijn vader, die Lev Tolstoj (onder meer Oorlog en Vrede) in zijn jonge jaren in een brief aan mijn moeder 'een groot man' noemde – dat deze Rus volgens kenners wordt beschouwd als buitengewoon invloedrijk op de verdere ontwikkeling van het pacifisme. Nou jij weer.
Museum Hermitage in Amsterdam heeft zijn relatie met het gelijknamige instituut in Sint-Petersburg (ooit Stalingrad) verbroken en daar kan ik inkomen, maar als het over het boycotten van kunst in het algemeen gaat (inclusief het nazistische verbranden van boeken) dan zeg ik: span het paard niet achter de wagen.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten