Arme studenten

 Als je het als medium over de ellende in de wereld wilt hebben kun je te kust en te keur gaan en een categorale benadering doet het dan ook altijd goed.

Neem nou de studenten, die volgens de krant van heden zitten te bibberen van de kou. Ja, wie het echt koud heeft bibbert, zeker als je in een slecht geïsoleerd huis zit en al helemaal als de huisbaas besluit de kachel maar volledig uit te zetten. Arme studenten.

Maar laten we het niet zieliger maken dan het is. Slapen met verwarming aan en het raam dicht is ongezond dus de klacht over kouwe slaapkamers kunnen we gevoeglijk naast ons neerleggen. Echt zielig daarentegen is de onwenselijkheid bij elkaar in bed te kruipen (wat studenten nogal eens plegen te doen) vanwege de schurft, die naar ik uit betrouwbare bron verneem, maar niet wil wijken. Ruzie maken over de in te stellen temperatuur? Laat dat maar aan de doorsnee huisgenoten over. Zoals over de vraag of de houtkachel al dan niet aan mag, wat kan leiden tot klachten van de buren in ademnood.

Onherroepelijk moet ik denken – vergeef deze ouwe man – aan de oorlog, toen de cokes gestookte cv in onbruik raakte (en daardoor uiteindelijk kapot ging). Dat werd toen ook plaatselijk hout, turf of briketten stoken, in ons geval in de werkkamer van mijn vader, die in een helder ogenblik tijdig bij een boer een plattebuiskachel op de kop had getikt. Achteraf bezien was het best wel romantisch, met die zacht zingende waterketel. Zoals ook – maar dat was al na de bevrijding – de kerstboom met kartonnen versiering waarop glittertjes waren geplakt.

Mensen, ooit komt het goed en zijn we gewend aan wat minder luxe.