Onzekerheid in drievoud

In Best heerst nogal wat onzekerheid. Allereerst over het nieuwe gemeentebestuur. Sinds de raadsverkiezing is het oorverdovend stil rond de vorming van een nieuw college van Burgemeester en Wethouders. Ze praten, ja, maar binnenskamers. Er komt niets naar buiten. Is er 'n soort formateur? We weten het niet. Welke partijen gaan een wethouder leveren? Joost mag het weten, al kan de burger aan de hand van de verkiezingsuitslag wel zo ongeveer ruiken welke kant het opgaat.

Intussen heerst er ook onzekerheid over de bestemming van een aantal zogenaamde schoolwoningen aan de Wildheuvel. Statushouders? Vluchtelingen? De Oekraïners, uitgeweken voor een uitzichtloze oorlog in hun land, kunnen niet eeuwig in een voormalige school gehuisvest blijven. Ze krijgen al 'leefgeld' van de gemeente. De communicatie met de omgeving was niet optimaal, zegt een op vertrekkende staande wethouder, na klachten van de buren.

Drie keer is scheepsrecht: onzekerheid over de toekomst van de Spoorzone. De gemeente heeft weliswaar het eerste recht van koop op de nog benodigde panden en gronden in dat gebied, maar heeft een overeenkomst afgesloten met een grote projectontwikkelaar. Wat is daarbij afgesproken? Kan die onderneming straks gewoon z'n gang gaan? D66 heeft het zittende college daarover schriftelijk bevraagd en het raadslid Sjoerd Vrijburg schreef in Groeiend Best een helder artikel onder de kop 'Transformatie stationsgebied uit handen gegeven?' Hopelijk is dit de start van de gezonde oppositie, waarom ik in een eerder stukje vroeg.

Zo'n oppositie zou er wellicht ook toe kunnen bijdragen dat de bestuurscultuur in Best wat minder wordt beheerst door achterkamertjesgedoe en daarna spijt betuigen.