'De hat kussen'

Luister de laatste tijd regelmatig naar Radio 1.be, 'Altijd benieuwd'. Kan te maken hebben met mijn Vlaamse roots (mijn grootvader werd in Brussel geboren), maar het is ook een mooie uitwijkhaven bij de overmatige aandacht voor de Olympische Winterspelen op de Nederlandse nieuwszender. Die Belgische zender heeft m'n sympathie. Minder schreeuwerig dan NPO, ook qua reclame. Vooral het timbre van de vrouwelijke journalisten en presentatoren bevalt me. Letterlijk 'n toontje lager, waar de Nederlandse collega's nogal eens vervallen in gekakel - kan heel erg zijn, zeker als de geïnterviewde ook 'n vrouw is met laten we zeggen enige stemverheffing. 

Radio 1.be is trouwens ook een handige nieuwsbron voor NL-rubrieken als Nieuwsuur, dat dezer dagen de scoop overnam over het onderzoek van de Gentse universiteit, waar men heeft vastgesteld dat poepende en pissende honden in de natuur een niet te verwaarlozen stikstofprobleem vormen.

Deze week sprak 'de Belg' met Wouter de Vriendt, politieke voorman van de Groenen. over het verzet van deze club tegen het eventueel terugdraaien van het eerder genomen besluit tot afschaffing van de kernenergie bij de zuiderburen. De Vriendt komt uit Oostende (West Vlaanderen) en dat kun je horen. Hij zei niet gasprijs, maar hasprijs. Dat mensen uit dat gewest de g uitspreken als h, weet ik van mijn (overleden) twee jaar jongere broer Eddy, die na de oorlog door een West-Vlaamse vlasboerenfamilie liefdevol werd opgevangen om aan te sterken. Er was daar een jongen die Gaby heette, maar in de praktijk was dat natuurlijk Haby. 

Ik ben taal- noch dialectkundige, dus moet het doen met de mededelingen van Ed. Die had op dat gebied bepaald aanleg; kon zelfs zinnen uitspreken, waarvan je zou zweren dat het Russisch was. Van hem heb ik dus de volgende zin, opgepikt in West-Vlaanderen: He kunt hij mij de hat kussen. Ge kunt mij de gat kussen.