Met de neus op de feiten

Hebt u dat nou ook, dat je de afgelopen dagen nauwelijks aan iets anders kunt denken dan aan Limburg, aan Westfalen en de provincie Luik, waar de mensen, voor zover nog in leven - want het dodental blijft maar oplopen - bijna letterlijk tot aan hun nek in de ellende zitten?

Wie de watersnood van 1953 heeft meegemaakt en ook de solidariteit van toen heeft ervaren (Beurzen open, dijken dicht) herkent iets. Niet om daar over op te scheppen, maar ik heb als 18-jarige toen bij het licht van militaire schijnwerpers zandzakken staan vullen achter Steenbergen. Het zeewater kwam toen tot bij Breda. Nu zijn de Zeeuwen in Limburg toegesneld. Waarvan acte.

Hoe zou het nu in Blankenheim zijn, dat aardige stadje in de Eifel achter Monschau, waar de Ahr als een vriendelijk stroompje ontspringt? Om nu luttele kilometers verderop, in Bad Neuenahr, op een tot dusver onvoorstelbare manier toe te slaan. De wederopbouw gaat daar járen duren, las ik ergens. De Duitsers zijn daar trouwens sterk in. Neem het rustieke wijnstadje Rüdesheim aan de Rijn, dat in de Tweede Wereldoorlog totaal plat werd gebombardeerd en volledig uit zijn as herrees. 

Het leek even, of ik de Ahr iets in de schoenen wilde schuiven, maar de oorzaak is natuurlijk de enorme regenval van de afgelopen week en, jawel, de klimaatverandering. Volgens een waarnemer moet de demissionaire Minister President dat laatste, zij het nog wat aarzelend, hebben toegegeven. We worden met de neus op de feiten geduwd. Ik begin waarempel ook al last te krijgen van autoschaamte.

Zoals bekend, heeft de overheid nogal wat te doen om het vertrouwen van de burger te herwinnen. In een NOS Journaal verscheen zaterdagmiddag een woedende Limburger, die zowel rijk, provincies als gemeenten de les leerde met opmerkingen als ‘dat stapt hier als haantjes rond, maar doet niks’.  De NOS vond geen aanleiding dat in prime time nog eens te laten zien. Maar het ziet er naar uit dat weerkundige Gerrit Hiemstra door de harde werkelijkheid, ook voelbaar aan de hittegolven aan de westkant van het Amerikaanse continent, niet langer als roepende in de woestijn hoeft te fungeren.