‘Generatie-egocentrisme’

Vanmorgen hoorde ik in Vroege Vogels, een radioprogramma over natuur en milieu van BNN-VARA, dat op zondagmorgen maar liefst drie uren op NPO1 in beslag neemt, wat niet altijd meevalt, zeker in vakantietijd, een nieuw woord. Of eigenlijk is het meer een uitdrukking, want zonder koppelingsstreepje is het niet leesbaar: generatie-egocentrisme. Het kwam van de heer Copijn, misschien wel de eerste boomchirurg van Nederland en als ik het goed heb iemand van in de tachtig.

Copijn heeft grote moeite met een plan tot het saneren van naar schatting 700 ongeveer 200-jarige beuken op een landgoed in Leersum. De initiatiefnemers zeggen geen andere uitweg te zien dan het vervangen van de ‘deels zieke’ bomen door linden (die keuze zou met de klimaatverandering te maken hebben).

Helemaal niet nodig, vindt Copijn, die beuken kunnen bij een goede aanpak nog wel honderd jaar mee. Maar hij vindt ‘de nieuwe generatie’ dus tegenover zich. Volgens mij, als ook oude man, is dit een bekend verschijnsel, dat eerder dit jaar opdook met de standaard-reactie ok boomer, een gekuiste versie van ‘flikker toch op man’.

Je kunt in dit soort situaties op twee manieren reageren. Boos en geërgerd, als de heer Copijn, of met de opmerking die ik in mijn omgeving ook wel eens hoor: ‘eigenwijs is ook wijs’. Sommige zogenaamde generatieconflicten zijn lachwekkend en lachen is gezond.