Kloof tussen rijk en arm

Juristen, columnisten en andere commentatoren maken zich volgens mij terecht druk over het plan van minister Dekker van Rechtsbescherming om een einde te maken aan het veelvuldig gebruik van ‘gratis’ rechtsbijstand door mensen die een advocaat niet kunnen betalen. Of niet in staat zijn, het juridisch geharrewar te snappen. Dekker, verander de naam van je portefeuille maar in rechtsongelijkheid. Want met dit idee verdiep je kort gezegd de kloof tussen arm en rijk. Het past weliswaar in de mentaliteit en het beleid van Rutte III, maar dat terzijde.

Wie voor een dubbeltje geboren is… Het hoeft niet eens ‘n rechtszaak te worden, wil je,  in die situatie verkerende, worden genaaid. Een bekend voorbeeld is dat van verzekeringsmaatschappijen die met een handigheidje proberen onder een schade-uitkering uit te komen. Oké, natuurlijk komt het  voor dat mensen – mag ik effe fange? – de zaak proberen te tillen, maar daartegen bestaan voldoende controlemogelijkheden.

Zelf werd ik eens met  ‘n frappante wegduik-poging van een verzekering geconfronteerd. Op een camping in het buitenland waren wij bezig, ons te installeren, toen tassen met portemonnees, (bank)passen en wat al niet meer uit de auto werden gegrist. Het argument om niks te vergoeden luidde: dan had je die spullen maar niet in een onafgesloten auto moeten laten liggen. Ik heb op deze mededeling met een kort briefje gereageerd, waarin stond: ‘Overal ter wereld waar wordt geladen en gelost staan autoportieren open.’ De verzekering betaalde.

Het is niet de bedoeling om mezelf op de borst te slaan, maar ik kan me voorstellen dat er verzekerden zijn die zich zuchtend bij zo’n waardeloos argument van een verzekering neerleggen.