Opgebrand

Burnout, al weer zo’n uit Amerika overgewaaid begrip. Zeg maar gerust ‘opgebrand’. Bij driekwart van haar vriendinnen, meldt een kennis – niet eens studenten – zou de kaars uitgegaan zijn. De stakkers. Ik word er eerlijk gezegd ‘n beetje verward van. Alles goed en wel, als het in elkaar draaien van zo’n verhaal maar niet tot de onderzoeksjournalistiek wordt gerekend.

‘n Paar weken geleden kwamen hier twee monteurs een nieuwe koelkast inbouwen. Het had nog heel wat moeite gekost, een leverancier te vinden die dat erbij deed. Met open mond aanschouwde ik de precisie waarmee ze te werk gingen en dacht: die zijn pas hoger opgeleid. Geen spoor van te hoge werkdruk – alleen maar plezier in het leven.

Nu schijnt het de studenten, die last zeggen te hebben van overbelasting en  van een op z’n minst dreigende burnout, ook niet aan plezier te ontbreken, al noemen ze dat sociale bezigheden. Die houden namelijk heel wat meer in dan af en toe een terrasje pikken en uit eten gaan, vaker dan af en toe.

Het leven in de grote stad, bij voorkeur Amsterdam, vraagt veel van onze vrienden en vriendinnen in hogere opleiding. Je moet ze even weten te vinden, die etablissementen, waar op de toiletten druk wordt gesnoven en geslikt, maar dan heb je ook wat: op oorverdovend gestamp, met glazige, nietsziende ogen staan ze daar dan te armzwaaien.

Dat ik niet uit m’n nek klets, blijkt uit onderzoek, ja ja, van het Eindhovens Dagblad. Dat meldt over xtc: populair op festivals, bij jongeren (18-24 jaar) met hbo-opleiding of universiteit. En over amfetamine: gebruikers voornamelijk 25 tot 29 jaar, hoog opgeleid.

Zak…eh…brand maar lekker door, als je maar niet over burnout zeurt.