De positieve discriminatie voorbij

Eigenlijk is er geen beginnen aan, op de meest recente nationale kwestie te reageren, namelijk het tekort aan vrouwen in het kabinet Rutte-Verhagen, na de ultieme opmerking hierover van Jos Kessels vandaag in het ED Ik citeer: ‘Ik zou in de politiek en in het bedrijfsleven graag meer vrouwen aan de top zien, al was het alleen al om van die baasjes af te zijn.’

De eerste vrouwelijke minister in Nederland, dr. Marga Klompé (KVP), in 1956 in gesprek met haar AR-collega Jelle Zijlstra.

Trouwens, ik dreig sowieso in een writersblock te belanden, aangemoedigd door Kaj Elhorst, op Twitter opererend onder de naam Politicus1. Hij schreef: ‘Volgens mij is het een psychische aandoening als je bij voortduring denkt dat jouw mening congruent is met de waarheid…’ Ja het gaat op Twitter echt niet alleen over het zetten van koffie en het naar zwemles brengen van de kinderen. Trouwens, Elhorst, over waarheid gesproken, is het taalkundig nu ´congruent met´ of ´congruent aan´? Vooruit, je moet tegen de waarheid kunnen.

Maar, dit alles terzijde latend, is het nu waar dat vrouwen aan de top het beter doen dan mannen en heeft Neelie Kroes gelijk, dat er bij een regeerakkoord een quotum vrouwelijke ministers moet worden afgesproken?

Ik twijfel en niet zozeer omdat ik bang ben voor een psychische stoornis, maar omdat ik meen dat, om me maar eens tot de politiek te beperken, al zoveel vrouwen kansen hebben gekregen, dat we het stadium van positieve discriminatie lang en breed voorbij zijn. En hebben die vrouwelijke ministers, staatssecretarissen, burgemeesters, gouverneurs, gedeputeerden en wethouders zich nu zodanig onderscheiden, dat ik er meer van zou willen zien? Daarom liever een bazinnetje dan een baasje? Ik zou zeggen, vraag het de hond. Maar om het serieus te houden: Ga het overzienbare rijtje eens af en veracht of bewonder: Van Kroes, Maij-Weggen en Jorritsma via Netelenbos, Dijksma, Van Bijsterveldt, Verburg en Vogelaar tot Peijs.

Ik denk dat Mark Rutte de waarheid spreekt als hij de feministische klacht naast zich neerlegt met de verklaring: ‘We hebben gezocht naar de mannen en vrouwen die het best zouden passen op de te verrichten taken.’

Het is alleen maar jammer, dat er geen vrouwen zijn uitverkoren, naar wier eventuele opereren aan de top je het nieuwsgierigst bent. Vrouwen met een grote mond als Femke Halsema, van wie je eindelijk wel eens zou willen weten of ze zouden gloriëren of – pardon – op hun bek zouden gaan.