‘Niks aangenaam’

Er is dit weekeinde ‘n hoop herrie over vermeende misdragingen van cadetten op wat tegenwoordig heet de Nederlandse Defensie Academie, uiteraard in de wandeling NLDA. Welke gek is trouwens op het idee gekomen, de naam van deze al meer dan 125 jaar in het kasteel van Breda gevestigde  instelling van hoger onderwijs te veranderen? Was Koninklijke Militaire Academie bezijden de waarheid of zoiets? Nou, ik – en daarin ben ik niet de enige, zo begrijp ik uit BN-De Stem – blijf gewoon KMA zeggen, in Breda houden ze het, neem ik aan, in de straat op  ‘t Akkedemie. 
Ik herinner me een verhaal van mijn vader over ‘n volkstype, wiens zoontje van z’n moeder horrelvoeten had geërfd. De man, Janus Jongbloed geheten, verklaarde met dodelijke ernst: ´ ‘t Is dat-ie zulke ongelukkige voetjes eet, maar anders was-ie allang kerdet op ‘t akkedemie geweest!´ Dat jong zat trouwens nog op de toenmalige lagere school.

Terzake: De Telegraaf meldt onder de pet gehouden seksuele misdragingen op de KMA en BN-De Stem gaat daar op haar website, bij voorlopig ontbreken van de papieren krant, op in.  Voorzitter Jan Kleian van de militaire vakbond ACOM laat in eigentijdse taal weten dat hij het wangedrag aan de grote klok hangt, omdat hij ‘het beu is om mensen naar de klote te zien gaan.’

Nou ja. Onderzoek! Ook al omdat een, weer eens niet bij naam genoemde, woordvoerster van de KMA op het verhaal heel wat heeft af te dingen. Ze bevestigt tegenover BN-DS een geval van aanranding van een cadet door medecadetten maar dat zou ruim negen jaar geleden zijn gebeurd. Een ander incident dateert van bijna vijf jaar geleden. Daarnaast zou er inderdaad recent sprake zijn van racistische bejegeningen van een Turkse cadet. Maar ‘wangedrag wordt niet getolereerd. Daar zijn binnen de academie strenge afspraken over.’

Terug naar het verleden. In de jaren vijftig had ik een neef op de KMA, die thuis kwam met voor die tijd ‘schokkende’ verhalen over daar toegepaste ontgroeningspraktijken. Zo was er een nieuwkomer, die ertoe werd gedwongen, in z’n nakie op een tafel ‘n dansje te maken. Neef: ‘Stond-ie daar met z’n handen voor z’n piemel te dribbelen, al roepende Niks aangenaam, niks aangenaam’.

Nooit meer iets over gehoord. Van een militaire vakbond was toen nog geen sprake, geloof ik. En wellicht zijn toen die ‘strenge afspraken’ wel gemaakt.