Hoe vaak zou ik niet bij Zomergasten, met de beste bedoelingen gemaakt en met de beste bedoelingen aangezet, hebben afgehaakt?
Gaap gaap. Wat een geouwehoer, wat een ijdeltuiterij, wat een snobistisch geleuter en wat een zelfpromotie van presentatoren (Ischa M., Margriet van der L., de anderen ben ik vergeten) . En dat drie uren lang als afsluiting van de zondag.
Maar deze avond heb ik ‘m dus uitgekeken. Wat? Drie uren op ‘t puntje van m’n stoel gezeten. Dat kwam niet alleen door de gast, de 57 jaar geleden r.-k. gedoopte Brabander (zoals bekend, is er geen middel tot ontdoping) Jan Marijnissen, maar zeker ook door beroepsnaïeveling Jelle Brandt Corstius.
Ze hadden méér gemeen, dan dat ze beiden op hun eigen wijze door de rug waren gegaan. Nou nee, ze hadden helemaal niks gemeen, maar laten we zeggen dat er sprake was van chemie tussen de oude en de jonge man. Tussen vader en zoon. Ouwe Jan gaf jonge Jelle, wat hijzelf, sinds zijn tiende vaderloos, zo node had gemist.
Het ligt in de natuur van Jan, het initiatief over te nemen, en jellebc (twitternaam, waarmee hij z’n boekjes en cd’s promoot) slaagde erin daar begrip voor te tonen.
- ‘Hoe oud ben je?’
- ‘Zes en vijftig.’
- ‘Dan schelen we maar een jaar’, reageerde Marijnissen zonder met z’n ogen te knipperen. Brandt Corstius is 32 en heeft de achtergrond van een niet-gelovige dertiger.
Dus dan kijk je wel even op, als je de begrafenisstoet van bisschop Bekkers, sonoor becommentarieerd door KRO’s Brandpuntpaus Ad Langebent, in 1966 door de Rooise dreven ziet trekken (‘Rooi, is dat een carnavalsnaam? – Nee, zo noemen wij in de Meierij Sint-Oedenrode.) En van moeder Bekkers in een volgauto, als een van de laatsten met de Brabantse poffer op.
Dan staar je verbijsterd naar Don Camillo met een ‘sprekende kruislievenheer’ en naar de Moeder van Smarten, gespeeld door de moeder van Passolini, aan de voet van het kruis.
Aan de hand van ontluisterende beelden van de ‘onafhankelijkheidsceremonie’ in Congo (1960), waarbij Patrice Lumumba een schaamteloze en domme toespraak van koning Boudewijn afstrafte, een bekentenisscène van Alan Greenspan die toegeeft dat hij de vrije markt ten onrechte heeft gesteund en gepropageerd en het uitzichtloze leven van een Afrikaans jongetje, geïnterviewd door Adriaan van Dis, slaagde Marijnissen erin zijn politieke gelijk aan te tonen. En of je nou voor of tegen hem bent, dat was uitermate boeiend.
Zomergasten is geen serie interviews, maar een programma over de televisie-voorkeuren van bekende mensen. In dit geval kwam dat nu eens uitstekend uit de verf.
Ik kijk de volgende keer zeker, al is het maar even om ‘n hoekje.
Zie ook: Jan Marijnissen hield stand
De Britse kunstenaar Howard Hodgkin, ter sprake gebracht door Jan Marijnissen, exposeert vanaf 2 oktober in Museum De Pont, Tilburg.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten