Gelabelde schoolkinderen

Waren wij als schoolkinderen gelabeld?
Bèèè je gek, wie had er in pakweg 1941 van ADHD gehoord, of van zoiets als autisme? Ja, Hitler had het allebei, maar dat was doodgewone gekte, hysterie en grootheidswaanzin. Klassieke woede, zoals verbeeld in de film Der Untergang. Buitengewoon geschikt om die woedescenes op YouTube toe te passen op, zeg maar te labelen als hedendaagse vormen van kwaadheid. Totdat de filmregisseur het mooi geweest vindt.

Maar het gaat over gelabelde kinderen. Bij ons in het dorp, waar de slager trouwens niet J. van de Ven heette maar Adank ('Wie waren de eerste mensen?' - 'Adank en Eva') had je boerenkinderen en burgerkinderen. Het kon gebeuren dat zo'n boerenkind in de klas een scheet liet, waarna het uiteraard door de soeur op de onwelgevoeglijkheid daarvan werd gewezen. Was zo'n kind daarover verbaasd ('Dat doen ze bij ons altijd als ze boerenkool gegeten hebben') dan was het meteen gelabeld.

Kwam een burgerkind met wat meer progressieve ouders in de klas in een bloesje met korte mouwtjes, dan kon het gebeuren dat soeur een closetrol pakte en de armpjes vanwege de vereiste zedigheid met papier begon te omwikkelen. Dát noem ik nog eens labelen.

En dan nog het labelen van de stoutheid en de braafheid. Op het schoolbord was een doornen kroon getekend, zo'n marteltuig dat Jezus op had bij zijn kruisiging. Als je stout was, moest je er een doorntje bij tekenen, was je lief geweest dan mocht je er een roosje op zetten.

Labelen is van alle tijden.