Middelvinger

Het opsteken van de middelvinger is een obsceen gebaar. Het is de westerse equivalent van ‘de belediging’ in de Arabische wereld door het gooien van een schoen (of meer). Het is een gebaar van woede, machteloosheid en verachting, het meest toegepast in het verkeer, vanuit de beslotenheid van de auto of de truckcabine. Met rooie koppen.

Je moet ermee uitkijken, wat trouwens geldt voor alle uitingen van agressie, want je loopt het risico dat de ander verhaal komt halen. Op de A50, bij afslag Ravenstein maakte ik eens ‘n fout. Op de afrit werd ik gesneden door degene die zich benadeeld achtte. Een van de inzittenden stapte uit met ‘n krik in z’n handen. Gelukkig keerde hij, op aanmaning van een collega – vermoedelijk waren het bouwvakkers – terug op zijn schreden en kwam ik dus met de schrik vrij.

Deze ervaring rijker, besloot ik voortaan niet meer op wangedrag van anderen te reageren en dat is me tot dusver aardig gelukt. Het is beter voor je gemoedsrust en je hart. Met agressie schiet je niks op en loop je alleen maar het risico van een escalatie à la Ravenstein.

Vanmiddag reed ik over de Eindhovense Randweg tussen de Poot van Metz en knooppunt Batadorp. Er staan daar gele borden met de waarschuwing dat regelmatig op snelheid wordt gecontroleerd ‘voor uw en onze veiligheid’. Het knooppunt bij Best, waar de A2, de A50 en de A58 samenkomen is al jaren voorwerp van een gigantische reconstructie, met verveelvoudiging van rijstroken, verlegging van op- en afritten, bouw van fly-overs en alles wat daar zoals bij komt kijken. Omdat het verkeer moet doorgaan, worden er voortdurend noodrijbanen aangelegd, gemarkeerd met gele strepen. Er zitten soms rare kronkels in en die komen dan voor de meeste passanten, ook al is de route hen normaliter vertrouwd, als niet altijd even aangename verrassingen. Er gelden snelheidsbeperkingen die variëren van 90, 80 en 70 tot zelfs 50 km per uur. 

Veel automobilisten, ook vrachtrijders, reageren daar goed op, maar even zoveel stommelingen (te hard rijden is gewoon een stomme gewoonte, omdat je er, zeker in situaties als deze niets mee op schiet) jakkeren maar door, de anderen opjagend. Dus had ik bij 70 km per uur vlak voor de brug over het Beatrixkanaal en de afslag Best-Zuid  zo’n mastodont tegen m’n bumper, die het nodig vond ook nog eens zijn groot licht te ontsteken.

Ik heb me niet laten opjagen. Enkele tientallen meters verder werd het 80 en verhoogde ik mijn snelheid. Terwijl ik de afslag Best nam, zag ik  in mijn binnenspiegel de vrachtauto een rijstrook naar links opschuiven en de A58 richting Tilburg oprijden. Ik had mijn portierraampje open gezet, stak m’n arm naar buiten en gaf ‘m de middelvinger.

Dag hufter. Voor één keer. Dat luchtte op.