‘Volgens mij, hoef je je nergens over ongerust te maken, maar als je wilt dan verwijs ik je wel voor een onderzoek.’ Typische conclusie van Paul Rammeloo, tot in de jaren negentig huisarts te Best. Hij overleed eind vorige week na een kort ziekbed op 85-jarige leeftijd.
Ja, daar was Rammeloo sterk in, zijn patiënten gerust stellen en bemoedigen. Informeel, vriendelijk, geduldig, betrokken. Aan een computer in zijn spreekkamer is hij nooit toegekomen. Wij hadden in de jaren zeventig in verkiezingstijd een enorm portret van Joop den Uyl (Ome Joop) voor het raam hangen. Vond-ie maar niks en dat zei hij ook. Met een glimlach.
Als je voor een ingreep in het ziekenhuis had gelegen, kwam hij op de koffie om te kijken hoe het met je ging. Bij zijn 25-jarig jubileum als huisarts, organiseerden de patiënten een receptie. Het liep er storm. Het overweldigde hem zichtbaar – een beetje verlegen stond hij daar handen te schudden.
Wellicht was hij de laatste rokende huisarts. Stak er wel eens samen met een patiënt een op, in de spreekkamer. Het was geen beletsel voor een mooie oude dag, Kon hij zich verdiepen in het leven en werk van Pablo Picasso. Zijn laatste openbaar optreden was een lezing over die kunstenaar in de bibliotheek, alweer jaren geleden trouwens.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten