Wroeten in het verleden

Kunnen we ons niet beter bezig houden met het heden en de toekomst. Dit soort gedachten overvalt je als je nu weer kennis neemt van de roep om excuses aan de zogenaamde moffenmeiden – die trouwens bijna allemaal dood zijn. Nou vooruit, de nakomelingen dan.

Natuurlijk was het kaal scheren en anderszins vernederen van die vrouwen na de bevrijding een onacceptabele vorm van eigenrichting. Maar de haat jegens de bezetter met wie deze meiden hadden geheuld zat diep, evenals de wraaklust en de chaos door het nagenoeg ontbreken van wettig gezag was compleet.

De relatief jonge mensen die zich nu met ‘het probleem’ bezig houden en een oordeel vellen, hebben hun informatie uit overlevering en al dan niet fel gekleurde (Lou de Jong) geschiedschrijving. Zo kan het gebeuren dat iedere Duitser van toen als medeplichtige aan de Jodenvervolging wordt aangewezen. Ergo: wie met welke Duitser dan ook aanpapte was fout-fout-fout.

Minstens zo fout is deze generaliserende benadering. Er waren ook goede Duitsers, niet in de laatste plaats onder de dienstplichtigen van de Wehrmacht. Met andere woorden: beperk je tot de jaarlijkse herdenkingen en laat de boel verder rusten, want zo komt er nooit een einde aan die oorlog. Wie doorgaat met wroeten in het  verleden, komt nog heel wat tegen. Ook NSB-ers zijn destijds gevangen gezet, en soms tevoren door ‘het gepeupel’ gelyncht.