dinsdag 20 oktober 2015

Anonimiteit op internet ziekmakend

Er was ‘weer eens’ een incident tussen asielzoekers en, laat ik zeggen, hoog en droog gevestigde Nederlanders. Heel kort, maar volledig als ik een bericht op de website van Omroep Brabant goed interpreteer: Buurtbusje rijdt van Rijen naar het azc in Gilze. Vader, moeder en kind willen instappen. De bus zit vol en de vader mag niet meer mee. Boos slaat hij met zijn hand tegen de bus; een andere man schopt tegen de wielen. Aanvankelijk baseerde OB haar bericht blijkbaar op mededelingen van de gezond-verstand-krant: ‘dronken asielzoekers belagen vrouwelijke buschauffeur’. Daar moest de omroep op terug komen, zeker ook nadat de politie had verklaard dat ‘de kwestie enorm was opgeblazen.’ Kun je wel zeggen.

Maar het kwaad was al geschied. Een stroom reacties in de geest van ‘Het is niet voor niets oorlog daar, het zijn achterlijke idioten’ (Het lijkt wel de stem uit een graf in ItaliĆ«.) Allemaal anoniem natuurlijk. Gelukkig bestaat er ook zoiets als een zelf corrigerend vermogen onder de Nederlanders. Opa Bokma was de eerste die iedereen weer met de voeten op de grond zette. Anderen veegden de omroep de mantel uit, omdat die in eerste instantie doodleuk De Telegraaf had overgeschreven.

Ik vind het de moeite waard om het betoog van Bokma over te nemen: Ik lees net de gewijzigde versie van het gebeuren. Volgens dit artikel is iemand boos dat hij niet mee kan in de bus ( waar zijn vrouw en kind al in zitten ) omdat de bus vol is. Uit boosheid geeft hij een klap tegen de bus. Ik zie geen afwijkende reactie. Gebeurt in uitgaanscentra wekelijks.
Wat ik wel zie is een grote opgefokte reactiemachine van mensen die reageren op een onvolledig en daardoor foutief artikel dat OB (alweer) overgenomen heeft van de grootste roddelkrant van Nederland.
Ik laat iedereen in zijn waarde wat betreft zijn of haar gedachtes en uitspraken, maar laten we elkaar niet gek maken en meegaan in deze beperkte vorm van massahysterie.



Een hysterische wolkbreuk als deze zou overigens voorkomen kunnen worden, als media op internet het voorbeeld van de kranten zouden volgen en de mogelijkheid tot het anoniem (onder schuilnaam) reageren zouden afschaffen. Dat zou het ‘eerst denken en dan pas doen’ bevorderen. Hoe zit het trouwens met de moderatie van de inzendingen bij OB? De omroep blijft verantwoordelijk.

dinsdag 13 oktober 2015

De mening van een ouwe zeur

Een van de aardigste programma's van NPO Radio 1 vind ik De Taalstaat van Frits Spits, in lunchtijd op zaterdag. Het wordt in de gids aangekondigd als een 'vrolijk en informatief programma over onze taal'. Laat dat maar aan Frits over; hij is van 1948, dus weet waar hij het over heeft. Onderdeel van het programma is de uitnodiging aan de luisteraar, een ten onrechte vergeten woord aan te dragen. Afgelopen zaterdag was dat een psycholoog die verklaarde het woord pruilen met veel succes in zijn praktijk toe te passen. (Man met kort lontje draait helemaal bij, als de psycholoog hem voorhoudt dat hij 'dus pruilt'.) Mijn suggestie voor het vervolg: pruillip.

Vanwaar mijn waardering voor de oudere mens die van wanten weet? Laat ik maar eens opscheppen: ik pretendeer er zelf een te zijn. En hoe voelt dat? Nou, tamelijk bizar. Ik vraag me wel eens af of ik nog wel een mening mag hebben. Begin nu niet over de vrijheid van meningsuiting want dat begrip is de laatste weken weer te vaak misbruikt en niet alleen door Geert Wilders, als hij weer eens iets walgelijk vindt.

Afgezien van de taal (het Groene Boekje is een Groen Boek geworden) verandert er in wereld en maatschappij in korte tijd zoveel, dat je niet eens erg oud hoeft te zijn om het niet allemaal meer bij te benen. En toch, nieuwsfreak en bemoeial die ik ben, probeer ik het. Alleen realiseer ik me voortdurend mijn gevorderde leeftijd, waarbij ik mezelf – en mijn Levensmaatje doet dat ook – afvraag: ben ik 'een ouwe zeur' aan het worden? Let wel, dit  soort kwalificaties kan de beste overkomen. Zo werd de kampioen van de columnisten in de vorige eeuw, Jan Blokker, in de laatste fase van zijn leven voor 'ouwe brombeer' uitgemaakt en na 35 jaar door de Volkskrant bij het grof vuil gezet.

En? Hoewel mij onlangs werd toegevoegd dat ik de lat hoger moet leggen, ben ik een fervent gebruiker van het sociaal medium Twitter. Vooral om 'n hoop interessante mensen (meestal geen BN-ers) en instanties, waaronder vooral buitenlandse kranten, te volgen. Maar af en toe moet ik natuurlijk ook m'n ei kwijt. Zo maakte ik eens 'n kritische opmerking over een columniste die haar ontboezemingen vergezeld laat gaan van een mijns inziens laf portret met over de ogen getrokken pet.  Wat er dan mis was aan die foto. Ik zei: ga zo maar eens brandstof tanken, dan merk je het wel. De conclusie van mijn opponente was dat mijn opvatting een leeftijdsdingetje was. Kijk, dat bedoel ik nou.

(Gesproken column, Omroep Best o.m. 14.10.15, 18:10 uur)