Als ik in de krant - het ED - lees wat er allemaal in de parochie Reusel-De Mierden aan de hand is, dan heeft de pastoor daar lak aan de mensenrechten. Wat dat betreft is-ie eerder een kind van de middeleeuwen dan iemand die met de eigentijdse paus Franciscus door een deur kan.
Het is niet voor het eerst dat pastoor Karel van Roosmalen in negatieve zin van zich doet spreken. Hij lijkt gespecialiseerd in het van zich afstoten van goedwillende mensen die hun geloof zeker niet naar hun hand willen zetten, maar het toch willen praktiseren op een manier die in hun ogen meer bij deze tijd past. Mensen trouwens, die zich vaak vrijwillig inzetten.
Bewoners van een woonzorgcentrum in Lage Mierde hadden tot nu toe elke zondag een gebedsdienst, verzorgd door drie vrijwilligers en een koor, maar dat was tegen het zere been van de zielenherder die wekelijks op vrijdagmiddag voorgaat in een eucharistieviering (mis met communie) in het tehuis. Zijn redenering was: weg met die eigen gebedsdienst, of ik kom niet meer. De gelovigen hadden geen keus. 'De eucharistie als dwangmiddel', schreef het ED.
Als ooit de uitdrukking godgeklaagd van toepassing was, dan is het hier. Pastoor van Roosmalen toont lak te hebben aan de mensenrechten, die ook de vrijheid van vereniging en vergadering bepalen. Dat staat niet alleen letterlijk in de Nederlandse grondwet, maar is zelfs een internationaal grondrecht.
Trouwens, de pastoor moet zijn schriftkennis maar eens wat opfrissen. Want heeft zijn Grote Voorbeeld Jezus Christus niet gezegd: 'Waar twee mensen in mijn naam bijeen zijn, daar ben ik in hun midden.'?
De herdenking van het Laatste Avondmaal als pressiemiddel gebruiken is, denk ik, wel het laatste wat een priester past.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten