Kissing KIS

Dan maar kissing KIS. KIS staat voor Kaspersky Internet Security, een redelijk gerenommeerde virus- en malwarescanner, waarvoor ik uiteindelijk heb gekozen, toen de licentie van AVG afliep. Over laatstgenoemde scanner is de afgelopen maanden in negatieve zin het een en ander te doen geweest, maar ik had er nu eenmaal voor betaald. Weken geleden al begonnen de opdringerige boodschappen te komen dat ik weer moest dokken. Mooi niet. Temeer daar ik van AVG’s Tuneup-plugin, waarvoor ik apart had moeten betalen, ook al geen hoge hoed op had. Ik had de indruk dat de computer er eerder trager dan sneller door werd, wat omgekeerd evenredig is aan de beloften van AVG. Nou, aju.

Nu ik toch icterig bezig ben, opa is zo’n beetje de vraagbaak van de familie als het over computers en internet gaat. Ervaringsdeskundigheid van pakweg 25 jaar. De meeste mensen zijn wat de digitale techniek betreft volgens het professionele jargon eindgebruiker. Dat wil zeggen, ze kopen een apparaat en nemen het in gebruik zoals het is. Inclusief allerlei door de fabrikant toegevoegde software, al dan niet in de vorm van zogenaamde probeerversies. Niet iedereen zit daar op te wachten en er zijn op het web dan ook gratis programmaatjes te vinden, waarmee je die ongewenste elementen in één klap kunt verwijderen.

Eén ding moet je zeker niet doen: dat is het wissen van de door de leverancier aangeboden zogenaamde recoverysoftware. Ooit was het zo dat je bij de aankoop van een pc een set cd’s meekreeg waarop de installatiebestanden van het besturingssysteem (Windows) stonden. Ging er naar verloop van tijd iets mis, dan kon je daarmee de computer terugbrengen naar zijn oorspronkelijke staat. Microsoft heeft daar, kennelijk wegens misbruik (illegale copieën) een eind aan gemaakt. Sindsdien stelt de fabrikant je in de gelegenheid, die herstelmedia zelf op dvd aan te maken. ‘n Half uurtje en het is gepiept. De dvd’s goed opbergen voor je weet maar nooit. ‘n Beetje computeraar laat het daar overigens niet bij. Is de pc eenmaal naar je zin ingericht (zoiets heet tweaken) en zijn alle updates uitgevoerd (in het begin komt Windows er al direct met meer dan vijftig aanzetten) dan doe je er goed aan, een programma te installeren dat een ‘spiegel’ van je harde schijf maakt. Die backup kan je zo tussendoor van plotseling optredende ellende verlossen. En Windows’ systeemherstel dan? Nuttige voorziening, maar niet altijd 100% effectief.

Nu ben ik waar ik wezen wil. Onlangs tweakte ik dus de laptop van een dochter, die dat ding voor haar werk nodig heeft. Toen ik de herstel-dvd’s wilde laten maken, zei dat programma bij herhaling: ‘Er is een fout opgetreden.’ Op vrijdagmiddag om 4 uur belde ik de helpdesk van Hewlett Packard, en je voelt het al aankomen. Daar waren ze al voor het weekeinde aan het freeweehlen. Uiteindelijk deelde de telefoniste mij mee dat ik binnen 16 werkdaguren zou worden teruggebeld. Nu wist ik dat er op zaterdag ook iemand op de helpdesk van HP zit, dus toch maar geprobeerd. En, inderdaad, ik kreeg het advies de operatie in de zogenaamde Veilige Modus uit te voeren. Nou, ik kan vertellen, dat zulks bij Windows 8 heel wat voeten in de aarde heeft. En als het nu ook maar eens lukte. Niet dus. Gelukkig kon ik de computer toch in het weekeinde aan mijn dochter overdragen, nadat ik had uitgevonden dat het maken van een herstelmedium op een 16 gigs USB-stick wèl lukte.

Men zal willen weten wat HP hierop te zeggen had. Nou, niks. Pas woensdag kreeg ik een mail in de geest van ‘Wat vervelend dat….’ enzovoorts. Van telefoongesprekken maken ze bij HP een opname voor ‘evaluatie- en trainingsdoeleinden’. Ik heb ze teruggemaild, dat ik ze voorlopig niet meer nodig heb en dat ze mijn klachten gerust voor trainingsdoeleinden mogen gebruiken.