De aanzegger is terug. Hij werd ook wel doodbidder genoemd. Zo’n man ging in dorp of wijk, briefje met adressen in de hand, gekleed in een lange zwarte jas en met hoge hoed, de huizen langs om mededeling te doen van het zacht en kalm overlijden van enig persoon in de parochie. Ik heb er wel eens eerder over geschreven: De postbode en andere dorpsfiguren.
Maar is-ie terug? Niet echt natuurlijk. Bovengenoemd stukje eindigt met ‘Allemaal voorbij’ en dat blijft zo. De nieuwe aanzegger is elektronisch en digitaal. Het gaat om de ingesproken rouwbrief. Dankbetuigingen achteraf behoren ook tot de mogelijkheden. Een Helmondse uitvaartondernemer begint ermee, in samenwerking met een instantie, waarvan het bestaan voor mij ook een nieuwtje is, namelijk de Uitvaartomroep in Sint-Oedenrode. Allemaal internet natuurlijk. Mailtjes met geluidsbestanden als bijlage. Er worden professionele omroepers voor ingeschakeld.
Het wachten is nu op het bericht dat door de overledene-zelf (vooraf) wordt ingesproken. Zou op zich ook helemaal niet nieuw zijn. In de tijd van de aanzegger van vlees en bloed had je ook bidprentjes, waarop de verscheidene de kinderen verzocht, goed voor hun achterblijvende moeder/vader te zorgen.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten