Paasklokken

Begin van de vorige (Goede) week stopte een aantal Bestenaren al met hun drankloze weken. Ik weet niet wanneer ze er precies mee begonnen zijn, maar ik betwijfel of dit wel een compleet alternatief was voor de veertigdaagse vasten. Doet niets af aan mijn respect hoor.

De Belgische krant Het Nieuwsblad meldt vanmorgen dat ´de paasklokken dit jaar een uur eerder zijn teruggekomen´. Hoewel het iedereen duidelijk zal zijn dat dit verband houdt met de ingang van de zomertijd, behoeft het voor menigeen toch wel enige uitleg.

Het feestelijk inluiden van de nieuwe klokken van de Nôtre Dame rond Palmzondag was zoiets als vloeken in de kerk. Immers de roomse liturgie schreef (schrijft?) voor dat in de lijdensweek geen klokken mochten worden gebruikt. Tijdens de vieringen hanteerde men, net als bij uitvaarten, ratels in plaats van altaarschellen.

In mijn jonkheid was er geen paaswake, maar werd de paasviering op zaterdagmorgen ingezet met onder meer de zeer langdurige voorlezing van profetieën uit de bijbel en de wijding van het water. (Dat wijwater konden de gelovigen daarna halen, waarbij de meegebrachte flessen door misdienaars –blubblubblub- werden gevuld.)

Om 12 uur, die zaterdag kwamen ‘de klokken terug uit Rome’. De KRO liet dat horen en draaide vervolgens het Alleluja uit De Messias van Händel, dat ik trouwens op paasmorgen als sopraantje in het kerkkoor zou meezingen: Surrexit Christus Domine vere. De vasten was afgelopen, het huis gepoetst, geur van fresia’s, de kachel uit en mijn moeder bakte biefstukken en friet.

Een twitterde huisarts wenste zijn volgers vanmorgen een ‘Vrolijk Pasen’, met een link naar een uitvoering van de Mattheus Passie! Het is al eerder geconstateerd, qua begrip van het paasfeest, zijn de mensen volledig van het padje.