Geef je kind geen hondennaam

Ik heb er natuurlijk niks mee te maken, maar ik zeg toch: geef je kind geen hondennaam. Dus, in alfabetische volgorde, Aylah, Bibi, – ah jazzes – Cheri, Don, Hajo – o got, is al gebeurd: de heer Apotheker, een burgemeester – Laila, Luna, enfin kijk anders zelf even hier. 
Niet eenvoudig. Persoonlijk zou ik in eerste instantie aan een recht-toe-recht-aan Nederlandse voornaam denken. Loop je, en wat het belangrijkste is, loopt je kind het minste risico mee. Desnoods een dubbele naam, al is dat sinds Laurens Jan Brinkhorst en z’n vrinden wat
D66-achtig. Hoewel, ik moet toegeven dat ik – in het nette – van Jan Kees ben gaan houden. Vooral omdat-ie beweert geen politicus te zijn en daarom destijds weigerde bij het CDA de kar te trekken, terwijl hij het meest politieke dier is dat er op aarde rondloopt. Let op, op de een of andere manier komt die nog eens terug.
Michaël dus? Vooruit, als het maar niet als Maikel wordt uitgesproken. Zelf ben ik in het trotse bezit van een Michiel, een naam die geliefd is bij de familie van Zeeuwse afkomst De Ruijter. Wijlen die jazzkenner heette ook zo en ik moet zeggen, het klónk.
Bij het Bestse station lag vanmiddag om drie uur nog een verdacht dikke stapel Metro’s – exemplaren van wat zich afficheert als ‘de grootste gratis krant van Nederland’. Bij de nabije bushalte gaf een drietal jongeren blijk van zijn voorkeur, door geboeid naar zijn smartphone-schermpje te staren.
Maar wat heeft Metro met voornamen te maken? Dit. Minstens één Duits onderzoek heeft volgens dat krantje uitgewezen, dat ouders van een jongen die Kevin heet, het beste maar meteen contact met de sociale dienst kunnen opnemen. Die haalt namelijk nóóit de universiteit. Voornamen zijn beslissend gebleken bij het beoordelen van resultaten door docenten bij het voortgezet onderwijs. Zo scoorde ene Charlotte met hetzelfde proefwerkresultaat een hoger punt dan – hoewel geen hondennaam – Chantal. Dit was dus een verschijnsel dat bij tal van voornamen viel waar te nemen.
Eén ding zit me vooral dwars bij dit Metro-nieuws. Alsof Kevin perse naar de universiteit zou moeten. Wellicht is dit een nog groter misverstand bij de ouders, miskleunend met voornamen of niet. Laat zo’n kind toch worden wat hem zint, respectievelijk wat hem het meeste ligt. Bij een bouwplaats zag ik vanmiddag de bestelauto staan van een elektrotechnisch bedrijf. Op de flanken stond in koeien van letters: ‘Wij zoeken collega’s!’ Iets voor jou, Kevin?