De Pers is dood, leve De Nieuwe Pers?

Vandaag is het laatste nummer verschenen van het gratis dagblad De Pers. Een ‘dubbeldik’ nummer. De opheffing van deze krant behoeft nauwelijks nadere uitleg. Het is niet mogelijk gebleken, dit initiatief vol te houden en eigenlijk heeft het experiment nog lang geduurd: 5 jaar.

Tot voor ‘n half jaar, las ik De Pers te hooi en te gras op mijn laptop; vervolgens werd het een dagelijks cadeau op mijn tablet. Als geen andere krant slaagde De Pers erin (ook) een digitale versie te produceren, die – in mijn geval via de app PressReader – elke werkdag weer feilloos binnenkwam. Een exacte elektronische  afspiegeling  van de papieren krant, prima navigeerbaar, per artikel makkelijk met duim en wijsvinger te vergroten. Telkens was het puur genieten van de originele, vernieuwende, eigenwijze benadering van  de actualiteit. Eenmaal vertrouwd met de indeling, wist je precies waar je de serieuze reportages beschouwingen en columns kon vinden en waar de nadruk lag op entertainment en – ook wel – trivialiteiten.  Op heel wat onderdelen kon een veel pretentieuzere krant met vernieuwingsdrang als nrc.next aan de formules  van De Pers een puntje zuigen. Ook werden mij wat de taalvaardigheden van de redacteuren en medewerkers betreft, ergernissen bespaard die bij veel betaalde kranten aan de orde van de dag zijn.

Helaas (zie de hierboven afgebeelde laatste voorpagina) op=op. Helemaal? Misschien toch niet. Meer dan 10.000 lezers hebben inmiddels te kennen gegeven, dat zij principieel niet ongenegen zijn, iets voor een digitale voortzetting van De Pers te betalen. Dat idee is in studie en over het resultaat daarvan, zal hopelijk rond 1 mei zekerheid bestaan.

De krant was baanbrekend; het zou me niet verbazen als haar voortzetting dat ook werd.

De Pers is dood. Maar ik roep vast: leve De Nieuwe Pers!