Een M met spatjes

Abraham Moszkowicz, de advocaat, heeft zich door Volkskrant magazine laten interviewen. Coverstory. De bijbehorende, geënsceneerde foto – een gemanicuurde vrouwenhand schraagt een kolossale havana in de mond van de strafpleiter – valt vooral op door een bijzonder slechte gelijkenis.

Is die foto wel door de meester goedgekeurd? Want andermaal blijkt dat de heer Moszkowicz een ‘man met spatjes’ is. Hij had bij dit door zijn uitgever (hij heeft ook maar eens ‘n boek geschreven) geïnitieerde verhaal de regie stevig in handen. Zo mocht er, zolang dat boek niet was verschenen, niet uit worden geciteerd. Ook wilde M zeggenschap over de kop die boven het artikel zou worden geplaatst. Alleen maar M dus. Kortom, zoveel restricties dat een zichzelf respecterende (zich graag ook kwaliteits noemende) krant hier absoluut niet diende in te trappen.

Het resultaat is navenant. De afspraak tot tutoyeren (ook een ideetje van M?) blijkt dodelijk voor de pogingen van de verslaggever, uitspraken van enige betekenis aan de geïnterviewde te ontlokken, met als resultaat dat onze zilveren jubilaris (want dat is hij uiteindelijk als advocaat) de gelegenheid te baat neemt om eens uitgebreid, zich steeds weer herhalend, zijn gram te halen over het onrecht dat hem in de loop van al die jaren door het nationale journaille is aangedaan.

Want er is in ‘s mans ogen natuurlijk maar één M. Jammer voor hem en voor de Volkskrant dat we dat allang wisten. Zelfs zonder dat boek van hem te hebben gelezen. Zullen we ook niet aan toe komen.  Zo min als aan het kijken naar RTL Boulevard, waar M, tussen Pauw en Witteman door regelmatig opdraaft.