Geslachtsloos

De gemeente Best, doet met het verspreiden van het ene persbericht na het andere haar uiterste best, wat aandacht te krijgen voor wat zij noemt ´de wereldpremière’ van een, door een zekere Willem Jeths gecomponeerd muziekstuk.

Het gaat om een jaren geleden door Best gegeven compositieopdracht, ter herdenking van het vanuit deze gemeente geëntameerde homohuwelijk. Van de uitvoering zou het toch eindelijk eens ‘n keer moeten komen.

Helaas, staat het kunstwerk onder een wat ongelukkig gesternte, want de mensen om wie het gaat, behorend tot de kring van de sinds jaar en dag ook in Best gemaakte Gay Krant, zijn er helemaal niet blij mee. Niet alleen laat de operationeel directeur van dat blad, Hans van Velde, zich in een artikel in het Eindhovens Dagblad uiterst laatdunkend uit over de componist van wat hij noemt ‘een wazig stukkie muziek’. Hij opent ook min of meer oude wonden, door eraan te herinneren dat  ‘de mensen die zestien jaar lang hun ziel en zaligheid hebben gegeven om ervoor te zorgen dat het huwelijk open kon gaan voor paren van gelijk geslacht’ geen muziekstuk wensten maar een beeld. De gemeente heeft daar indertijd van afgezien uit angst voor, eufemistisch gezegd, straatvandalisme.

Van Velde spreekt over het komende vrijdag in de Lidwinakerk te houden ‘feestje’ als een vorm van zelfbevlekking. Wellicht zou het woord schaamlap iets meer op z’n plaats zijn geweest, gezien het op z’n zachtst gezegd nogal ongelukkige beleid van de gemeente Best op het gebied van beeldende kunst in de openbare ruimte. Een beleid dat, zoals de omschrijving (openbare ruimte) al aangeeft, zich trouwens zou moeten uitstrekken over alle al dan niet vermeende kunst die zichtbaar is vanaf de openbare weg, dus ook die op particuliere grond. Het feit doet zich namelijk voor, dat als een provocatie in de richting van de geblutste homowereld in een voortuin op de prominente hoek van de Nieuwstraat en de Oranjestraat een bronzen sculptuur van een minnekozend heterostel is geplaatst. De mannelijke helft van dat paar is – wat een ironie - geslachtsloos. Geen schaamlap nodig. Of juist wel?