maandag 30 november 2009

Straks was de chocolademelk ook nog fout

Ochgottegot, het is maandagmorgen, de websites van de kranten hebben in het weekeinde keurig de politieberichten-online bijgehouden, maar nauwelijks meer uitgevoerd. Het prot.-chr. Friesch Dagblad deed helemaal niks, want dat heiligt nog steeds. Heel wat consequenter dan Trouw, dat altijd net doet of er 's zondags geen sport wordt bedreven, maar er wel over bericht onder de titel 'Sport op maandag'.

Nee dan de Volkskrant. Die knalt er vanmorgen tegenaan: 'Bernhard genoemd als onderkoning Indonesië', nieuws, zo belegen als Oud Amsterdam pretendeert te zijn, want uit en te na door deze en gene, onder wie Oranje-historicus Cees Fasseur, uitgemolken.

Het is onder anderen journaleur Jort Kelder, wiens voornaamste verdienste het is dat het hem met zijn nieuwste hype is gelukt, DWDD, Netwerk èn P&W voor z'n karretje te spannen. Hoewel... gaat het bij Pauw en Witteman nog wel door? Die houden niet van zaken die al door de concurrent zijn uitgeveterd.

Vanmiddag geven Kelder en historicus (!) Harry Veenendaal een persconferentie over hun boek ZKH. Hoog spel aan het hof van Zijne Koninklijke Hoogheid in - jawel - Hotel Des Indes. Dan krijgen we misschien ook te horen, waarom dat boek in eigen beheer verschijnt.

Natuurlijk komt er 'n soort van aap uit een mouw. De bronnen waaruit het duo heeft geput kunnen dan algemeen bekend zijn, zoals de dagboeken van 'de voormalige journalist, kamerheer en secretaris van de hofhouding Gerrie van Maasdijk' (niks horen, zien en zwijgen), maar 'Ik kom op basis van hetzelfde materiaal tot een heel andere conclusie dan Fasseur', onthult co-auteur Veenendaal tegenover de Volkskrant. 'Je kunt niet uitsluiten,' dat Bernhard een coup heeft willen plegen in de nieuwe republiek Indonesië om daar de scepter te gaan zwaaien.

Niet uitsluiten? Dat wisten we dus allang, zo dat het niet waarschijnlijk is dat de Oranjes het met dit verhaal opnieuw moeilijk zullen krijgen.

Op naar de volgende zeepbel. Misschien heeft die wel met foute chocolademelk te maken bij de kerstvieringen van Juul op Soestdijk.

donderdag 26 november 2009

Zo makkelijk is columneren

Vanmorgen zat ik een ‘opiniestuk’ van Max Pam in de Volkskrant te lezen.quote_pam Laat ik het maar een column noemen. Het ging, tot het moment dat mijn lezen stokte, over Wereldoorlog 2, Hitler en zijn trawanten.  De leespauze ontstond bij nevenstaande passage.  De mededelingen die Pam daar doet worden gekenmerkt door drie woorden/zinsneden: ‘Bij mijn weten’ - ‘schijnt’ - ‘maar dat denk ik er bij’.

Zo makkelijk is nu columnisme, in vergelijking met serieus te nemen journalistiek. Je keutelt maar lekker verder, iets ‘denkende dat’, ‘aannemende’ of ‘veronderstellende’.

Doe je dat zelf dan ook wel eens? Ja hoor. Het is heel leuk om te doen. En ik ben dan toch aan het columneren? Van die ‘moeilijke journalistiek’  ben ik op dat moment ontslagen.

dinsdag 24 november 2009

Autostekker

Dat is nou iets, waar ik niks van snap. Duitse ingenieurs hebben een 'intelligente zevenpolige stekker voor het opladen van elektrische auto's' ontwikkeld, die ze aan de International Electrotechnical Commission hebben getoond. Die commissie heeft doorslaggevende zeggenschap over het eventueel tot wereldstandaard verheffen van die stekker.

De kern van het niet snappen is die 'intelligentie', want waarom zou je die stekker (officieel spreekt men trouwens van 'steker') tot standaard maken, als een gewone tweepolige stekker, zoals die nu door NUON voor auto's wordt gebruikt en die het dus ook doet met 'n gewoon tweepolig stopcontact (officieel: contactdoos), niet het primaat geven?

Misschien zorgt die ingenieuze Duitse stekker er wel voor dat het opladen automatisch stopt als de accu vol is. Hoewel dat al een eigenschap is van veel opladers.

Mijn wantrouwen, dat trouwens voor de zogenaamde comptabiliteit van veel elektronische apparaten en accessoires geldt, wordt nog versterkt door het bestaan van al een andere 7-polige stekker, namelijk die voor wat oudere caravans. Wie 'n beetje bij de tijd is heeft er een met dertien polen. Ik kom er niet uit, voornamelijk door de onvolledigheid van zo'n bericht in de wetenschapsrubriek van een krant.

maandag 23 november 2009

Pedagogisch gezeik over kinderprikje

Kan er in dit land nou nooit eens normaal worden gedaan over doodnormale dingen, zoals een inenting tegen een goedaardige, althans nauwelijks kwaadaardige griep? Waarom zie je op bij voorbeeld Vlaamse media helemaal niks over dit verschijnsel terwijl daar toch ook honderdduizenden kinderen zijn opgeroepen.

Pedagogisch gezeik, ook van ouders, die wel door het mediagedruis zullen zijn opgezweept. Zoals vanmorgen op Radio 1 een vader: ‘Ik heb toch maar een dagje vrij gehouden. Want wij hebben er twee en dan hebben ze er ieder een om door getroost te worden.’

En Sinterklaas in de RAI als balsem op het wondje is de lieverdjes ook al onthouden. NRC:  ‘De organisatie van het mega-prikken in de RAI heeft nog even overwogen, Sinterklaas uit te nodigen, maar de pedagogen bij de GGD hadden dat afgeraden. We wilden  niet dat de kinderen de Sint zouden gaan associëren met zoiets vervelends als een vaccinatie.’

Nooit Afrikaanse kleintjes met hongeroedeem en ‘afzichtelijke zweren’ behandeld zien worden in een geïmproviseerde kliniek? Die piepen niet eens, die kijken je alleen maar met grote ogen aan.

vrijdag 20 november 2009

Best Oost

Als er nog hersens aanwezig zijn in de Bestse gemeenteraad – en er is vooralsnog geen reden daaraan te twijfelen – dan hoop ik
dat-ie die gebruikt.

Dat hersengebruik is momenteel vooral nodig als het gaat over beslissingen over het gedeelte van Best ten oosten van de A2.

Je vindt daar de restanten van een oud bedrijventerrein, de aanzet tot wat je een woonwijkje zou kunnen noemen en verder is het meest kenmerkende dat daar de oude Sint-Oedenrodeseweg en de Sonseweg samen komen. Over die Sonseweg heb ik wel eens gewaagd op te merken dat die niet dient te eindigen in een steeg.

Laat ik het zo zeggen: het concept voor een  hoofdpijndossier, het zoveelste in Best, lijkt aanwezig. Ten eerste is daar het feit dat de Sonseweg met domkoppige hardnekkigheid pleegt te worden aangeduid als sluipweg, terwijl het de hoogste tijd is, te erkennen dat het een belangrijke invalsweg is.  Ten tweede schijnt de raad (ik ben er niet bij geweest) ooit te hebben uitgesproken, dat er in het gebied dat ik nu maar Best Oost zal noemen, verder geen woningen mogen worden gebouwd. Terwijl er tussen de Sonseweg en de tunnelbak van de A2 nog wel wat grond ligt die met dat doel  ‘ter opvulling’ zou kunnen worden gebruikt. Ik ben zelfs geneigd, te zeggen: daar liever dan aan de westkant over de Aarleseweg heen bouwen, een optie die nog steeds als een zwaard van damocles boven de karakteristieke buurtschap Aarle (sinds 1300 zoveel) hangt.

Best Oost staat  opnieuw in de schijnwerpers, nu Burgemeester en Wethouders – mits goedkeuring van de raad – de Rabobank in de gelegenheid zouden willen stellen, ter plaatse twee ‘gebouwen van drie lagen’ (formulering Eindhovens Dagblad)  neer te zetten ten dienste van een ‘advies- en bestuurscentrum’. Het ED meldt verder onder meer dat de bank de gebouwen aanvankelijk aan de andere kant van de A2, bij de Willem de Zwijgerweg, had gedacht maar dat dit na maanden studie op ‘grote onzekerheden’ zou zijn gestuit.

Grote onzekerheden. Nou, dat levert de optie Best Oost even goed op, lijkt mij. Want, wat doen we bij voorbeeld met de ontsluiting? De Rabobank zal deze centrale voorziening toch niet willen realiseren zonder de zekerheid dat ze van alle kanten gemakkelijk bereikbaar zal zijn. Dat wil zeggen, niet alleen vanaf de A2 via de woonstraten die deel uit maken van de oude rijksweg.

Realiseert met name de gemeente zich dat de zogenaamde sluip-Sonseweg bij verwezenlijking van het plan nu echt opgewaardeerd zal moeten worden tot invalsweg, aangegeven bij de aansluiting op de A50, waar op de borden nu – volstrekt irreëel – alleen ‘Son en Breugel’ staat vermeld? En dat het ter wering van het doorgaand verkeer in het centrum (Nieuwstraat-Hoofdstraat) onvermijdelijk is dat die Sonseweg wordt kortgesloten met de nieuwe Sint-Oedenrodeseweg door de Vleut, respectievelijk de ringweg langs Best West?

B en W zijn klaarblijkelijk van plan, de kwestie op het bordje van de raad te leggen. Nou, die zij dan veel wijsheid toegewenst.



Zie ook: Eenrichtingsverkeer

dinsdag 17 november 2009

Terug naar de natuur


Vandaag een stukje geschiedenis. Het was in de jaren zestig van de vorige eeuw, dat er in ons land, het eerst in het zuiden, concentraties van regionale dagbladen werden doorgevoerd. Ik moet uitkijken dat ik de lezer/luisteraar niet ga vermoeien met uitgebreide sociologische verhandelingen, dus laten we het wat aanleiding en oorzaak betreft maar op economische wetten houden.

In Den Bosch zat de drukkers- en uitgeversfamilie Teulings, die onder meer de Provinciale Noordbrabantsche Courant Het Huisgezin (de naam alleen al) bezat en met geïllustreerde bladen en boeken voor het r.-k onderwijs veel geld verdiende. De Bossche krant werd om te beginnen het Brabants Dagblad en vervolgens keken de Teulingsen met begerige ogen naar 'n enigszins noodlijdend krantje, Oost-Brabant geheten, dat in Eindhoven, Helmond en omgeving verscheen. Het concurreerde met het Eindhovens Dagblad en de Helmondse Courant.

De strategie was overduidelijk. Teulings kocht Oost-Brabant op om daarmee te proberen de hele Zuidoostbrabantse krantenmarkt te veroveren. De Eindhovense editie kreeg de spetterend geachte titel van Nieuwe Eindhovense Krant en die in Helmond werd Helmonds Dagblad. Met argusogen keek het oude ED naar wat er gebeurde: Teulings pompte bergen geld in Oost-Brabant, trok gekwalificeerde journalisten aan en bouwde op de hoek van de Wal en de Grote Berg in Eindhoven een representatief, eigentijds krantenpaleis, uiteraard voorzien van nieuwe rotatiepersen. Het ED kon kiezen: zich door Teulings laten wegdrukken (wat overigens niet zó eenvoudig was, want de krant was en bleef voorlopig in Eindhoven veruit het populairst en meest gelezen) of zich zonder meer overgeven. Op dat laatste kwam het uiteindelijk neer. De eigenaresse van het ED, de oude mevrouw Mignot* (van de sigarettenfabriek), vond dat ze van Teulingsen een aardig prijsje kreeg en deed de krant aan hen over. De redacteuren voelden zich verhandeld als een zak aardappelen. De abonnees van het ED trouwens ook.

Om een lang verhaal wat korter te maken, de Bossche uitgevers hadden de smaak te pakken, zagen het succes van hun strategie en planden die ook maar voor Het Nieuwsblad van het Zuiden in Tilburg, eigendom van de textielbaronnen aldaar. Die hebben, ziende wat er in Eindhoven was gebeurd, vrijwel onmiddellijk eieren voor hun geld gekozen. Waarna Teulings, die intussen ook de Helmondse Courant had ingelijfd, de hele Midden- en Oost-Brabantse dagbladsector in handen had.

Die vier dagbladen (of eigenlijk vijf, als je Oost-Brabant meetelt) hadden elk een eigen drukkerij en dat zou op den duur natuurlijk niet efficiënt zijn. Dus besloot Teulings precies in het midden van de stedendriehoek, op de hei in Best een nieuwe drukfabriek te bouwen en de oude drukkerijen te ontmantelen. Dit had tevens tot gevolg dat de redacties van de kranten ook grotendeels op dat bedrijventerrein moesten gaan zitten. Later, in de jaren tachtig, maakten nieuwe communicatie- en transmissietechnieken het mogelijk die redacties weer te decentraliseren, een proces dat 'terug naar de natuur' werd genoemd. En nu kom ik eindelijk bij de aanleiding van dit stukje: bij Wegener Nieuwsdruk in Best zijn de technische problemen de laatste weken zo hoog opgelopen, dat het Eindhovens Dagblad zich genoodzaakt zag, de krant voorlopig vanaf vandaag op drie plaatsen buiten Best te laten drukken. Dus technisch gezien, is het nu ook op een haar na 'terug naar de natuur'.

(Als gesproken column, 18 november 2009 op Omroep Best.)


*Artikel van Hans van Melis, over Eugene Mignot (1882-1962), een van de oprichters van het Eindhovens Dagblad op sigarenfabrieken.nl

dinsdag 10 november 2009

Democratie uit onverwachte hoek


Het half en half verenigde Europa krijgt dezer dagen een lesje in democratie uit totaal onverwachte hoek: Polen.

Volgens een verhaal in de Volkskrant van heden wil Warschau niet dat de eerste president (eigenlijk voorzitter) van de Europese Unie na geheime telefoontjes en achter gesloten deuren door de Europese regeringsleiders wordt benoemd. Nee heren, onder wie eventueeel meneer Balkenende en meneer Van Rompuy, eerst open kaart spelen, of je het wilt of niet. En dan bij de EU-premiers met de billen bloot.

Als de lidstaten dit plan slikken, waar ik persoonlijk hun 'democratisch gehalte' niet hoog genoeg voor schat, dus niet zo hoog als die van de Poolse mentaliteit, dan kan de zittende Zweedse voorzitter zijn plan om het varkentje nog tijdens zijn bewind even te wassen, wel schudden.

Nog deze week zou hierover de nodige duidelijkheid moeten ontstaan. Fraaie uitdaging van een ex-oostblokland, dat overigens wel de aanloop nam naar de gisteren herdachte afbraak van de Berlijnse muur.



(Terug)naar hhBest.nl

zondag 8 november 2009

Prikje

Moest opeens denken aan mijn oudste dochter (inmiddels 51), met wie we in 1961 bij wijze van vakantie in een pensionnetje zaten op Ameland. Gingen we de duinen in, zij met haar blote voetjes door het rulle zand: 'Zit prikje in!' (Helmgras).

 Kinderen en prikken. Vooral vaccinale prikken. Liever niet. Wat had je anders gedacht? Het blijkt andermaal uit een ANP-bericht van heden, dat het Jeugdjournaal citeert. 'Een kwart van de jongens en meisjes wil liever geen prik omdat ze er bang voor zijn. Een kleinere groep denkt dat de inenting toch niet helpt.'

Hoe noemen ze dit ook weer? De overlegcultuur.

Jaja. Driekwart van de jongens en meisjes wil liever niet naar de tandarts, omdat ze bang voor hem/haar zijn.

Maandag maakt de Gezondheidsraad bekend of de deskundigen vinden dat jonge kinderen moeten worden ingeënt. Ik ga ervan uit, dat die deskundigen zich niet laten leiden door het feit dat kinderen een prikje vervelend vinden.

Maar laat voorlopig de ouders, eventueel in samenspraak met hun vertrouwde huisarts, maar beslissen, los van de vraag wat die hysterie zaaiende, deskundige BN-ers ervan vinden.

zondag 1 november 2009

De Oorlog van Rob Trip


Na twee afleveringen weet ik het zeker, dat mijn verwachtingen bij zijn vertrek van Radio 1 zijn bewaarheid: Rob Trip is geknipt om zo'n documentairereeks als De Oorlog bij de NPS te presenteren. De remake van Lou de Jong maar dan anders. Totaal anders natuurlijk, want Trip hoeft natuurlijk niet met bloed te tekenen, zoals zijn voorganger dacht te moeten doen.

Als ervaringsdeskundige (ik was 6 toen WO2 uitbrak) zie ik tot mijn verrassing het ene nimmer eerder geziene al dan niet bewegende en al dan niet polychrome beeld (de eerste kleurenfilms!) aan mijn oog voorbij trekken. Daarentegen geven de dagboeknotities van doodgewone Nederlanders mij een gevoel van herkenning. Wat een naïeviteit trouwens, in die beginjaren. Ook de meerzijdige benadering met commentaren van Duitse kant voegt veel toe.

Trip werkt volgens de formule van Geert Mak. Gaat hier en nu naar de historische lokaties. Vertelt rustig en ingehouden. Stelt kalmpjes de collaboratie van ambtenaren en politie tegenover de vastberadenheid van bij voorbeeld sommige burgemeesters aan de orde. Hij maakt me razend nieuwsgierig naar de woelige jaren die volgen, als de ware aard van het nazigeboefte zich zal manifesteren. De Jong verviel daardoor in een soort razernij. Hoe afstandelijk zal Trip dan nog kunnen reageren?


(Terug)naar hhBest.nl