Een bestuurder dicht bij de mensen

Kenmerkend voor Frank Houben, dezer dagen op 84-jarige leeftijd overleden, is ongetwijfeld dat hij een bestuurder was die dicht bij de mensen stond. In zekere zin waa hij daarmee z'n tijd vooruit, al is het de vraag of hij veel navolging heeft ondervonden.

Na zijn studies – onder meer een masteropleiding in de VS – was hij in 1968 als 30-jarige in de piepkleine Kempische grensgemeente Luyksgestel een van de jongste burgemeesters van Nederland. Toen ik als streekverslaggever kennis met hem kwam maken, ontving hij mij in de ambtswoning en voor ik het wist zat ik met zijn eerstgeborene op schoot.

Ik weet zeker dat Houben het in Luyksgestel niet gemakkelijk heeft gehad: kleine manipulatieve dorpspolitiek. Etten-Leur, de eerste industrialiserende gemeente in Brabant, moet hem beter hebben gelegen. Ook daar mocht ik hem interviewen. Over de milieutechnische aanpak, die hem na aan het hart lag. Het was zo ingewikkeld, dat ik van het schrijven van een verhaal afzag. Toen ik Frank Houben later op een CDA-bijeenkomst ontmoette, zei hij dat hij dat begreep.

Als commissaris van de koningin in Brabant heb ik Houben niet meegemaakt. Wel heb ik als kunstredacteur hem, thuis in Vught, nog eens gesproken over zijn literaire voorkeuren. Hij gaf mij Twee vierkante meter van Anton van Duinkerken mee.

Deze momenten en Houbens charme, vormen voor mij onuitwisbare herinneringen.