Imitatiegedrag. Wie denkt dat niet als er weer eens 'n pistool of mes wordt geatrokken, een school wordt binnengeslopen of daarmee wordt gedreigd? Het doet er niet toe, via welk medium het tot je komt, dit even om niet weer de social media de schuld te geven, al zijn die giftig genoeg. Ze worden door reguliere media trouwens regelmatig als bron gebruikt. Het lijkt niet gemakkelijk oorspronkelijk te denken. Zie bij voorbeeld de me too-rage en het voortdurend gegil over grensoverschrijdend gedrag, wat bij mij nogal eens wantrouwen oproept. Zo van, wat zou er eigenlijk achter zitten? Tactiek van tegenstrevers? Wraak uit machteloosheid?
Het is verleidelijk, namen van mensen uit mijn verleden te noemen. Ze zijn immers allemaal dood. Maar toch maar niet. Ik had ooit een hoofdredacteur die met een zijwaartse hoofdbeweging te kennen gaf dat ik na een gesprek kon ophoepelen . Diezelfde man had gewoonte, eindredacteuren
tijdens de avonddienst op te bellen, waarbij duidelijk waarneembaar was dat hij al de nodige whisky's tot zich had genomen. Een van die redacteuren, een uiterst beminnelijke (en helaas veel te vroeg gestorven) man, beëindigde eens het telefoongesprek met de woorden: 'Mijnheer, op deze toon wens ik niet met u te converseren'. Dezelfde hoofdredacteur kreeg van een redactiechef luidkeels, in ieders bijzijn, toegevoegd: 'Haal je schoolgeld terug.' Aan de carrière van die baas kwam een voortijdig einde, nadat hij een plaatselijke autoriteit zwaar onder invloed had opgebeld.
Wie was hier grensoverschrijdend? Het woord bestond niet eens.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten