Verhoog desnoods de prijs maar verkoop geen smoesjes

Ooit, toen de bomen nog tot in de hemel groeiden, kreeg ik als redacteur van onder meer het Eindhovens Dagblad  vanzelfsprekend de krant gratis in de bus. Sterker nog: ook de abonnementen op twee zogenaamd landelijke (lees randstedelijke) dagbladen werden door de baas betaald. Het was in dezelfde tijd, toen Brabantse kranten nog werden uitgegeven door de VNU, dat journalisten van de regionale uitgaven voor hun werk wereldreizen mochten maken. Het verhaal gaat zelfs (maar dat kan ik niet bewijzen) dat een aspirant hoofdredacteur bereid was, toe treden op voorwaarde dat hij op gezette tijden naar het buitenland mocht. 

Het valt buiten het bestek van dit stukje, de ontwikkelingen sindsdien in Nederlands krantenland te beschrijven. Om het kort te houden, de Nederlandse dagbladen zijn inmiddels zo goed als in Belgische (Vlaamse) handen en het is een schande dat wij (inclusief de overheid) dat hebben laten gebeuren. 

We weten ook allemaal dat de wereld een proces van ingrijpende veranderingen doormaakt, dat de ene crisis op de andere volgt met momenteel een gigantische inflatie (geldontwaarding) als hoogtepunt. In de loop van deze processen, was het voorspelbaar, dat ik als gepensioneerde op een gegeven moment te horen kreeg dat een gratis abonnement (zoals tot dan ook voor oud-medewerkers gebruikelijk) niet langer mogelijk was. Of ik genoegen wilde nemen met enige korting op de abonnementsprijs. Ach ja, het viel te verwachten. Alles werd en wordt immers duurder. Bij de uitgave van dagbladen hoef je alleen maar te denken aan de prijs van papier, om te begrijpen dat de traditionele krant in de brievenbus een kwestie van beperkte tijd is. Sommige journalisten wagen het er op, onder meer in columns, daarop te wijzen.

Nu krijg ik van mijn krant een mededeling over 'abonnementswijziging' van – kortweg – de volgende inhoud: 'Door een technische fout heeft u afgelopen jaren onterecht van een hoge korting kunnen genieten. De fout is inmiddels opgelost dus wij bieden deze korting niet langer aan.'  Dit slaat natuurlijk nergens op en ik heb de betrokken afdeling daar uiteraard op gewezen. Met als resultaat een half jaar uitstel van executie. Een – goedkoper – digitaal abonnement (zonder papier dus) lijkt de toekomst, maar door privéomstandigheden ligt dat bij ons nu niet voor de hand.

Moraal van het verhaal: verhoog desnoods de prijs, maar verkoop geen smoesjes.