Paniekvoetbal

De stallendeadline. Die vreselijke samenstelling met een Engels woord verdient nauwelijks meer uitleg. Boeren moeten hun verouderde stallen voor 1 juli 2024 aanpassen teneinde de uitstoot van stikstof te verminderen. Anders is  het voor hen einde verhaal. En de provincie moet daar op toezien. (Een van de taken die door het rijk over de schutting is gegooid.) Paniek en niet alleen bij de boeren, want de provinciale verkiezingen komen eraan.

Paniek, die ook tot paniekvoetbal kan leiden. Want het is al wel vijftig jaar geleden dat de CDA-affiches als vanzelfsprekend op de staldeuren prijkten. In de jaren zeventig  van de vorige eeuw heette dat – klinkt nu merkwaardig – ‘het groene front’. Het CDA stond immers vierkant achter het boerenbedrijf en alles wat  daar bij hoorde. Voorstanders van het anti-stikstofbeleid worden niet moe daarop te wijzen en de huidige crisis te wijten aan het toenmalige beleid.

Paniekvoetbal, oftewel een kat in het nauw maakt rare sprongen. Hoor de nummer drie op de CDA-lijst in Brabant, mevrouw Van de Ven – Vogels. Zij verkondigt van de daken dat die stallendeadline van tafel moet. Met andere woorden, de kans dat het CDA straks tot een coalitie-akkoord komt met nogal wat andere partijen die wèl aan die deadline willen vasthouden is nul-komma-nul, zeggen de kranten.

Nou, het staat allemaal nog te bezien. In de eerste plaats is het de vraag of het CDA er wel in zal slagen, de (agrarische) kiezer weer over de streep te trekken en opnieuw een  in de pap brokkende deelnemer aan het provinciaal bestuur zal worden. De versplintering, ook in de provinciale politiek, gaat door en de jacht op de boeren stem is inmiddels ook geopend door de BBB. Of het zou zo uit moeten pakken dat beiden een congsie kunnen vormen.

Het is veel te vroeg voor dit soort speculaties.