Koppenziekte

Koppen snellen, zei mijn vader altijd als er weer eens iets raars boven een bercht stond. Meestal ging het toen over iets oûbolligs of een cliché als Pietje Puk ten grave gedragen. De Vlamingen konden er destijds ook wat van: 'Geilaard gevat te Mol'. Dit weekeinde ontstond er een enorme deining op social media over een zogenaamde teaser (aandachttrekker) met een min of meer racistische strekking op de voorpagina van de Volkskrant, waarvoor de hoofdredactie vervolgens haar excuses aanbood: 'niet zo bedoeld'.

Wellicht vormen ze een hedendaagse journalistieke ziekte, die half gare pogingen, de lezer te prikkelen, snel de krant open te slaan, om kennis te nemen van 'het bijzondere'. Zoiets als de drang literair te wezen, waarbij het gevaar op de loer ligt, dat nieuws met commentaar wordt vermengd. Iets waarvoor de hoofdredacteur van mijn herinnering allergisch was en waarvoor je moet puzzelen om er achter te komen wat er precies aan de hand is.

Vandaag tref ik in mijn regionale krant op pagina 1 weer iets aan, waarvan ik denk: was er wel een eindredacteur? Zo ja, dan had die moeten ingrijpen. 'Zes doden als chauffeur inrijdt op buurtbarbecue.' Die Spaanse vrachtautochauffeur wordt nog steeds verhoord over het ongeluk dat hem is overkomen en waarbij zijn voertuig van een dijk(je) is gegleden. Die minstens zes doden (want er liggen nog mensen uit Nieuw Beijerland in het ziekenhuis) zullen niet alleen de nabestaanden, maar ook die Spanjaard z'n leven lang bijblijven. Je zult maar meteen worden weggezet als 'n terreurverdachte.

Hou eens op met dat oppeppen van het nieuws, dat op zichzelf al erg genoeg is.