Moeder de Vrouw, ja ja

Columniste Nynke de Jong is terug van weggeweest, om precies te zijn van zwangerschapsverlof. In de kranten van De Persgroep NL doet ze kond van haar geluk met haar zoontje Abe. Ze zat de afgelopen maanden ‘in een verrukkelijke babybubbel’, schrijft ze en ‘het leven met een baby geeft een bijzondere kijk op alles (…)  Ik zou al die opiniemakers en politici die denken dat de ondergang van ons land aanstaande is, eens ‘n wandelwagen in de hand willen drukken’.

Moeder de Vrouw, ja ja. Het typisch Nederlandse rumoer dat is ontstaan rond dit thema van Boekenweek 2019 afdoende de kop ingedrukt, dunkt mij. Als dat laatste eigenlijk al niet  lang en breed ook door de schrijver van het op dit thema te baseren essay, Murat Isik, is bewerkstelligd.

?

Isik won, zoals bekend, de Libris Literatuurprijs met zijn roman  Wees onzichtbaar. Ik heb dat vuistdikke boek bijna uit en kan verklaren dat ik zelden een verhaal heb gelezen, waaruit een moeder de vrouw zo monumentaal oprijst. De moeder van de ik-figuur Metin, die opgroeit in de Bijlmer tegen de verdrukking van zijn vader in. Laatstgenoemde is een dominante, je kunt wel zeggen  gestoorde macho die vrouwen naar de oosterse traditie neerbuigend bejegent, zijn echtgenote corrigerend pleegt aan te spreken met ‘vrouw’ en haar constant ‘een vogelbrein’ toeschrijft.

Maar de moeder weerstaat hem en gaat, ook als het om de opvoeding van haar twee kinderen gaat, haar eigen weg. Met succes. Als Metin, die als zoon van een Turkse immigrant heel wat problemen te overwinnen heeft, slaagt in het leven dan zal hij dat niet in de laatste plaats aan zijn moeder te danken hebben.