Achtergrondmuziek

Floris Kortie droeg zondagavond, tijdens Podiium Witteman, een tv-programma dat met succes klassieke muziiek dichter bij de mensen probeert te brengen, een gedekt dinertafeltje aan ter ‘illustratie’ van zijn onderwerp: achtergrondmuziek in restaurants. Gewenst, ongewenst, of zelfs gehaat. Er zijn mensen, als presentator Paul Witteman, die een weigering om dit soort deuntjes wat zachter te zetten, honoreren met hun vertrek.

Margriet Vroomans, presentator van Radio 4, twitterde vanmorgen bij wijze van grap dat zij Podium Witteman op de achtergrond pleegt te houden als zij aan de maaltijd zit. Oud-kamervoorzitter Frans Weisglas – immer op Twitter aanwezig – vond dit in elk geval leuk.

Maar nu even serieus: wij zorgen altijd de maaltijd achter de kiezen te hebben teneinde tijdig klaar te zitten voor Podium Witteman. Concentratie was deze keer meer dan ooit gewenst, al was het alleen al voor Robbert Dijkgraaf, die het, ook als het over muziek gaat, zo mooi kan zeggen. Het Estlands Kamerkoor met een schitterend stuk van landgenoot Arvo Pärt was trouwens ook niets voor tussen de soep en de aardappelen. Zomin als de uit het hoofd gespeelde variaties op een werk van Bach door huisorkest Fuse.

Achtergrondmuziek? We waren eens te gast in een auberge in de Ardennen, gedreven door twee gezusters die, zoals het cliché wil, de sterren van de hemel kookten. Geen muziek. Toen we, enkele jaren later, dat weekeinde wilden herhalen, bleek het etablissement overgenomen door een Hollander, die ons handenwrijvend tegemoet trad en die dan ook de prijzen aanzienlijk had verhoogd. Maar erger nog was het feit dat hij meende ons van de morgen tot de avond te moeten trakteren op de tamelijk luid afgestelde weergave  van symfonieën à la Tchaikovsky. Niks ten nadele van, maar…

We draaien graag klassieken, met de laatste tijd een zekere voorkeur voor oratoria of koormuziek van onder anderen Haydn, Handel en diens voorganger Purcell. Maar niet onder het eten.