Burgemeesters voldoende gescreend?

Worden burgemeesters voor hun benoeming voldoende gescreend? Die vraag lijkt best relevant, ook al in de aanloop tot de gemeenteraadsverkiezingen, waarbij het gedragspatroon van raadskandidaten meer dan ooit aandacht krijgt. Maar de directe aanleiding tot de vraag is natuurlijk het alcoholprobleem van burgemeester Stefan Huisman in Oosterhout, dat kennelijk in het licht van de mondiale MeToo-hysterie opeens in een schril daglicht is komen te staan.

Veel is nog onduidelijk over het incident en vergelijkbare toestanden rond de burgemeester  in Oosterhout, wat op zich niet verwonderlijk is als je ziet hoe de omgeving van een burgemeester in de kramp schiet zodra zoiets in de openbaarheid komt.

Volgens een krantenbericht, dat zondag op Twitter was te lezen, heeft het probleem  Baco Huisman (bijnaam, afgeleid van een mixdrankje) in zijn vorige standplaats Hilvarenbeek al parten gespeeld, inclusief seksuele ontsporingen. Maar ja, toen speelde MeToo nog niet. Het bleef zodoende bij plaatselijke roddel.

Het doet me denken aan een geval in de Kempen, waar het feit dat een burgemeestersvrouw aan kleptomanie leed (ik heb dit uit de eerste hand) ooit geen beletsel vormde voor een fikse promotie van haar echtgenoot naar een veel grotere gemeente.