Een onterecht beroep op verjaring

Het VVD-kamerlid Ton Elias dat, in afwisseling met zijn collega’s Halsema (GroenLinks) en Bosma (PVV) een column mag schrijven in de NRC, heeft begrijpelijkerwijs moeite met de openbaarmaking van het feit dat hij ‘n jaar of dertig geleden voorwaardelijk is veroordeeld wegens rijden onder invloed.

Elias omschrijft het als een studentikoze misstap en vervolgt: ‘Wat het met mijn functioneren als Kamerlid nú te maken heeft, ontgaat me echter. RTL, en de rest in het kielzog, had toch ook kunnen kiezen om irrelevante pekelzonden niet en ernstige en recenter incidenten wel te melden? Ons mediaklimaat slaat op hol. Dat klemt temeer omdat de media zichzelf niet of amper controleren.’

De heer Elias bedoelt natuurlijk dat RTL en de rest van de media anders hadden kunnen kiezen. Nou ja, jammer voor hem dat dat niet gebeurd is, maar wat zouden de consumenten die de media (kunnen) controleren ervan hebben gezegd, als RTL e.a. in de geest van Elias aan het selecteren zouden zijn geslagen? Onder die consumenten reken ik natuurlijk niet in de laatste plaats de wel ‘aan de schandpaal genagelden’. Zouden die niet alras constateren dat ze het slachtoffer waren van willekeur?

Nee, ik vind dat Ton Elias dit beroep op verjaring moeilijk overeind kan houden.