Schoolboeken

Ik lees vandaag in de Volkskrant dat de Nederlandse Mededingingsautoriteit NMa weer eens een onderzoek instelt naar de situatie op de schoolboekenmarkt. Er blijkt nog van alles aan de hand sinds het vorige kabinet besloot, de scholen 321 euro per leerling te geven om de ouders van de kosten te vrijwaren. Te weinig, blijkt nu.

Volgens een schoolboekenuitgever zijn veel kleinere  distributeurs doordat de marges als gevolg van verplichte Europese aanbesteding (daar hebben we Europa weer) te sterk verkleind en de risico’s toegenomen. ‘Het is nog meer een vechtmarkt geworden,’ zei hij tegen de Vk.

Vechtmarkt? Daar kan de consument alleen maar voordeel bij hebben, zou je zeggen. Gooi het maar in m’n pet.

Onvermijdelijk denk ik terug aan mijn tijd op het Bredase lyceum. Je kreeg jaarlijks een boekenlijst en daarmee ging je naar een bekende boekhandel in de stad – of je keek op de dan georganiseerde ruilbeurs, wat meestal niet veel opleverde. Want het schrijven van schoolboeken was een bijverdienste van de leraren. Verberne (geschiedenis), Van Tol (wiskunde), De Bont (Nederlands), allemaal hadden ze hun eigen ‘methode’ en allemaal zorgden ze tijdig voor een nieuwe, ‘geheel bijgewerkte druk’.

Dat was nog eens vrije-markt-economie. En pa maar dokken. In die tijd kwam dat al gauw neer op drie, vierhonderd gulden (zeg maar ‘n kleine 250 euro) per jaar. Geen haan die er naar kraaide, laat staan zoiets als een NMa.