Picardië

Picardië, gelegen ten zuidoosten van Calais, met als hoofdstad Amiens, is een streek waar de meeste toeristen snel doorheen karren, op weg  naar het zonnige zuiden. Je moet francofiel zijn en/of geboeid door de Franse geschiedenis (die overigens wel onze westerse cultuur heeft bepaald!) om daar voor ‘nader onderzoek’ domicilie te kiezen.
Zij die de  kasteelcamping van Bertangles, ca. 10 km ten noorden van Amiens, niet als doorgangsgelegenheid gebruiken, komen voor minstens een van de zes kathedralen, waarvan die van A. tot de hoogste (middenschip 43 meter) en mooiste van het land behoort. Boordevol middeleeuwse kunst en met sculpturen van heiligen en deugnieten volgestouwde portalen.

Maar Picardië is vooral schuldige grond - denk alleen maar eens aan de slag bij de Somme tijdens de Grote Oorlog. Eerder was het samen met (inmiddels Frans) Vlaanderen en Calais veelvuldig gebied dat Fransen en Engelsen (100-jarige oorlog!) elkaar betwistten. Jeanne d'Arc werd in 1430 bij Compiegne gevangen genomen. De streek grenst aan het Ile de France, de kern van het koninkrijk, zodat er nog volop sporen zijn te vinden van de feodale heerschappij en van (ongescheiden daarvan) Kerkelijke bemoeizucht. Kastelen en abdijen dus.

Een bijzonder souvenir aan de riddermacht is de ruïne van het château fort (versterkt kasteel) van Coucy, ongeveer 90 km ten oosten van Amiëns, tussen Noyons en Soissons (kathedralen!). De Amerikaanse historica en begenadigde schrijfster Barbara Tuchman geeft in haar boek A distant mirror, over de veertiende eeuw, een gedetailleerde beschrijving van deze vesting, waaruit valt af te leiden dat Coucy hooguit zijn weerga had in hét symbool van feodale macht en onderdrukking, met de bestorming waarvan de Franse Revolutie begon: de Parijse Bastille. Tuchman maakt de vergelijking met een 'wereldwonder' als de pyramiden van Egypte. Opvallend detail: Coucy had latrines, in het vier eeuwen later gebouwde paleis van Versailles poepten ze in de vensternissen. Soms is arrogantie terecht, zoals de arrogantie die spreekt uit deze lijfspreuk: 'Ik ben koning noch prins, hertog noch graaf, ik ben de heer van Coucy.'

Op een herfstige zondag zijn we er naar toe gereden. Van de burcht is nog heel wat bewaard gebleven, zoals de bijna tegen de vestingmuur aangeplakte kerk (XII-XVe eeuw) en twee stadspoorten, de Porte de Soissons en de Porte de Laon.

Straalde ooit de grandeur van de Heer af op de directe omgeving, vandaag de dag is Coucy een armzalig stadje. En de bar-tabac tegenover de Porte de Laon met aanpalend museum, mag z'n wc wel eens grondig poetsen.